jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

niezwyciężalności, teraz się stala zadatkiem klęski: któż sięgnie z Arkonydo morza, aby zaczerpnąć wody na gaszenie pożaru?! Płomieniepoczęto gasić mlekiem; komvia za konwią szła na pożar, leczpróżny trud: ogień ogarnął już wszystko dokoła. Sprawa zostałaprzesądzona. Niektórzy z obrońców rzucali się w ogień, aby zginąćwraz z niepodległością Rany, inni szukali śmierci w beznadziejnymspotkaniu z nieprzyjacielem. Ale najrozważniejsi zażądali układów.Waldemar wyznaczył miejsce i natychmiast przystąpiono dorozmów. Duńczycy godzili się na zaprzestanie walki. Chodziło o to,że płomień groził każdej chwili przerzuceniem się na świątynię i mógłobjąć skarbiec: a złoto w ogniu topnieje. Więc walkę przerwanoi podyktowano warunki:wydać posąg bożyszcza ze wszystkimi skarbami świątyni, uwolnićpojmanych chrześcijan bez wszelkiego wynagrodzenia, przyjąćwiarę chrześcijańską i uroczystości chrześcijańskie obchodzić zwyczajemduńskim, role i posiadłości ziemskie świątyni pogańskiej przeznaczyćna utrzymanie kapłanów chrześcijańskich, dostarczać na zapotrzebowanieDanów posiłki wojenne, płacić rocznie po 40 groszysrebrnych od każdego zaprzęgu wołów i dać tyleż zakładników w rękojmięspełnienia warunków pokoju (Saxo - Bogusławski)."Przerwanie szturmu sprawiło niezadowolenie w wojsku. Wobozieszemrano, że za pracę i rany żołnierze pozbawieni będą zdobyczyi żadnej nagrody nie otrzymają, a Rany, którzy tak długo grabiliDanów, unikną odwetu. Waldemar zważając, że chciwe krwi i łupówwojsko głośno przeciw Absalonowi szemrać poczęło, zwołał na radęksiążąt i wodzów, do których przemawiał Absalon i dowiódł, żemieszkańcy Arkony nie zużyli jeszcze wszystkich środków obrony,a szkody przez pożar uczynione naprawili gliną i że gdyby Arkonapo krwawym boju i nie bez strat wielkich zdobytą została, innegrody rańskie przełożyłyby podobnie walkę nad dobrowolne poddaniesię. Rada uchwaliła przyjąć umowę Absalona, a szemrzącychWaldemar oddalił na nocleg. N a zakładników Absalon wybrał dzieci"(Saxo - Bogusławski)."Następnego dnia Danowie, zdjąwszy misternie zrobioną zaslonęposągu Światowida, zamierzali zwalić posąg i świątynię zburzyć,lecz gdy nikt z tuziemców ręki do tego przyłożyć nie chciał, Danowieużyli jeńców i przybyszów szukającychw Arkonie zarobków. Ogromnyposąg bożyszcza, zrąbany u kolan, zwalił się na przyległą ścianę,którą trzeba było w całości rozebrać, potem wleczony po ulicy powrozemza szyję zaczepionym, wzbudzał w jednych ze Słowian żal,w innych śmiech i drwiny, a gdy porąbany na drwa zgorzał pod ko-167