jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

kilclzie itak już zostałodo czasów reformacji. Niezależnieprzecieżod tychsporów nie trzeba zapominać,że i książęta pomorscy, Kazimierz oraz Boguslaw,za swój udział w wyprawie rańskiej niczego nie otrzymali. Powstaływięc długotrwalekwasy, spory i utarczki. Ale to były ich sprawy.Dla samych Ranów największą biedą było to, że zaraz po zwycięstwieDuńczyków poczęli się wciskać na wyspę Niemcy. Wewszelkiej postaci i roli: kupców, nauczycieli, sołtysów, księży,rzemieślników, a naj chętniej rycerzy do otoczenia księcia. Książęsłowiański był z reguly ufnego usposobienia, godził się na przyznawaniełask, budował nowe miasta, dawał im przywileje. Niemcy zabiegali,oddawali usługi i obiecywali a obiecywali. Aż poczuwszy sięna siłach w nowozałożonych miastach - pokazali kły. Lecz wówczasbyło już za późno. Zwykła, stara historia łatwowierności, podstępui pięknych słów. Taka sama zawsze, aż do dni naszych. I do dninaszych niczego nie mogąca nauczyć.Na wyspie Rugii od dawien dawna panowaładynastia książątz linii obotryckiego władcy Kruka. Z tej dynastii pochodził stary królRec, którego synami byli Tetysław i Jaromir. Po śmierci Jaromira Ilinia książęca rozdzielila się na główną i boczną. Ci ostatni, potomkowieStoisława, osiedli w Podbórzu i siedzą tam do dni naszychjako "Fiirst von Puttbus". Z glównej linii szli jedni po drugich, panującnad całą Raną: Boranta, Wiszesław I (1218-1250), Jaromirn (1250--1260), Wiszesław n (1260-1302), Wiszesław III(1303--1325), a piszą się wszyscy już "z Bożej laski książę Ranów".Któż pamięta o tym, że na tych terenach nadbałtyckich były nie tylkodynastie słowiańskie, nie tylko szło regularne następstwo panowania,ale i daty poszczególnych wladców są przez historię odnotowane.Któż o tym pamięta?!Dalsze dzieje Rugii biegly tymi samymi kolejami, jakimi szłydzieje wszystkich podbitych państw slowiańskich. Germanizacja postępowalabardzo· szybko. Wprawdzie Rana przez dłuższy jeszczeczas należała do Danii, owładnął nią jednak niemal zupelnie żywiołniemiecki. Warto obserwować, jak zanikają stopniowo rycerze slowiańscyw otoczeniu książąt. Za Jaromira I jest jeszcze przewagarycerzy slowiańskich. Sznurkiem idą takie nazwiska, jak: Dunik,Gniewomir, Witomir, Sławek, Popiel, Cieszymir, Striżebor, Tangomir,Dobiesław, Unisław, Prydymir, Gorysław. Są księża, jak ów ksiądzJanik KIistyrowicz, albo później ksiądz Marcin KIisarynic. Ale żywiołtubylczy stale się kurczy. W orszaku Wiszeslawa n jest już większośćNiemców, Wiszeslaw nI wydaje się zupełnie zniemczony.Ma Rana jeszcze lilka pięknych chwil. Za Jaromira n zdobywaniemal zupełną niepodległość od zależności Danii. W tym czasie171