jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

W czasach, kiedy nad całymipołudniowymi brzegami BałtyckiegoMorza mieszkał ludsłowiański, szumiały tu gęstelasy, kwitło bujne życie przyrody.Człowiek współżył naj·ściślej z jej błogosławionymi życie krzewiącym rytmem.GęstY bór dawał osłonę i bezpieczeństwo,dostarczał materiałuna żeglarski sprzęt, pochylałsię cieniem nad uznojonymwypoczynkiem człowieka.Ale już rychło zaczął iśćod zachodu łoskot siekieryuderzającej w pnie słowiań-. skiego boru. Naprzód z dalekadawał się słyszeć łomot padającegolasu, później szła taniszczycielska siła coraz bardziejna wschód. W wiekuXVIII było już tak, jak narysotwałna ilustracji artysta: nazachodnich połaciach tylkonieliczne wyspy słowiańskiegolasu, zwarty szereg został.mocno cofnięty ku wschodowi.Ale przez dwa następnewieki cofanie szło jeszcze dalej.Rok 1920 wreszcie je zatrzymał,.zatrzymał na liniach,które rysoWnik zaznaczył jasnyInikreskami. Las słowiańskiprzystanął w miejscu~ Ichyba już ostatecznie, chybajuż na zawsze, na wieki. Żeromskinapisał takie zdanie,myśląc o tych sprawach: "Odtądjuż Niemiec iiigdy niepójdzie na wschód"; Napisał,a odzewu i odpowiedzi szukałw polskich sercach. Bo spra-. wa postępu ofensywy czy jejostatecznego zatrzymania ­w nich tylko się rozstrzyga.