jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

wzdluż brzegu: Obotryci, Weletowie, Pomorzanie. Pas tak bardzosłowiański i tak ugruntowany, że począwszy od IX wieku aż w późneśredniowiecze nazwa morza brzmiała: nie żadne "Ostsee", nie żadenBałtyk, ale właśnie Morze Słowiańskie, "Mare Svevicum". Na starychmapach nazwa wymalowana w całej okazałości, wyraźnie, poglądowo.Gdy się tak ten nadmorski pas rozważa, nie trzeba sądzić, żebyły na nim tylko te trzy ludy. Nie, szczepów słowiańskich byłobez liku; różnych, o dźwięcznych i melodyjnych nazwach: Doleńców,Smolan, \Vielunian, Byteńców,Linian, \Vołynian, Wkrzanów, Stodoran,czyli Hobolan i innych_ że się akurat wspomina Obotrytów, WeIetówi Pomorzan, to dlatego, że te trzy szczepy okazały najwięcej aktywności,ujęły pobratymców silną dłonią i stworzyły organizmy państwowe.Odegrały one w alchemii historycznej rolę magnesów, kuktórym zbiegały się - czasem dobrowolnie, czasem zaciągane siłą ­drobne opiłki szczepowe.Dok.-umenty pisane znają Obotrytów dawno, w głębi VIII stulecia,a nawet jeszcze dawniej. Zrazu kronikarze niemieccy nie mówiąo nich nic złego. Ohotryci są spokojni. pracowici, układni. Zajmująsię kupiectwem, rolnictwem i połowem ryb. Znane są w ich kraju wielkieporty morskie i bogate miasta z ludnymi dzielnicami targo\\-)'lJli.Aż od pewnej chwili opinia się zmienia. Spokojni obywatele państwaobotryckiego awansują w kronikach na rozbijaczy najwyższego stopnia.Cóż to wpłynęło na tak radykalną zmianę spokojnego charaJ...'teru?'Wpłynął pociągający przyklad.A miało się tak: Sasi byli chrześcijanami, Obotryci tonęli w pogaństwie.Istniała wówczas, w okresie wypraw misyjnych, umownazasada, że ziemia pogańska jest niczyja, terra nemini. Że jest tego,kto ją zdobędzie i doprowadzi do światła prawdziwej wiary. Rzymbył daleko, któż mógł badać, jakimi sposobami odbywać się będzieto "doprowadzanie"! A zresztą w o\\~'ch czasach inne panowały pojęciao wielu sprawach życia. Dość, że książęta i margrabiowie sascywywiesili transparent: żołnierze wiary, mi1ites ecc1esiae. To było nav.-ierzchu, pod spodem zaś było co innego: łakomstwo cudzej ziemi.\V jednym miejscu swego wspaniałego polemicznego listu do historykaniemieckie