jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

zewski, dzielny robotnik na Rugii. Kiedyś może opowiesc o tychsposobach wypłynie w pieśni gminnej, która upatrzy sobie.w panuPęcherzewskim swego bohatera.Musi zresztą i to mieć swój niejaki wpływ, że każda rugijskachata na zwaliskach jakiegoś starego grodu stoi. Taka tu jest ziemia.Gdy tylko łopatą ruszysz, zaraz spod odjętej·sliby wyskakują stareurny, kości, narzędzia - świadkowie dawnego życia. Widziałem wykresywykopalisk na Rugii. Cala wyspa zakropkowanajest od brzegupo brzeg, kilka razy, w kill"ll kolorach, bo jednego by nie starczyło.ie ma w calej środkowej Europie drugiej tak urodzajnej w wykopaliskaokolicy. Bujne i wielowarstwowe musiało tu k-witnąć życie!A w łcażdym miasteczku, w co drugiej wsi pokazują: tu była świątyniasłowiańska, tu ·stał gród, a tam były cmentarze. Dawni Słowianiew dobrej żyli komitywie z duchami przodków: wierzyli, że one dobrotliwiewpływają na ich losy. Wpływały dawniej, dlaczego nie mająwpływać teraz? To tylko ciałaalbo przegnać, dusza najkrwawszego miecza się nie boi - zostajena miejscu, nawet przez dziewięć stuleci.A droga tu od żywych do umarłych niedaleka: między podłogąchat czy klepisliem a warstwą cmentarzy, a fragmentami murówmetr, może dwa odległości!śmiertelne można zniszczyć mieczemJuż nazwa samej Rugii zatarła się' w naszej współczesnej pamięci,a cóż dopiero nazwa Arkon) . Słyszalo się w dzieciństwie opowiadaniai legendy, Arkona szła w nich zaraz po ·Wawelu i też leżalana wyniosłej górze. Ale to było w dzieciństwie - w wieku trzeźwymi dorosłym, kto wie, czy Arkona naprawdę istnieje?Otóż na przekór wszelkim baśniOl~ i legendom Arkona, dawnysłowiański Wawel, miejsce Słowiańszczyznyze świętych naj świętszepołożone na wysokim wzgórzu, nad brzegiem szumiącego morza ­istnieje do dziś naprawdę! Stała tam świątynia sławnego boga Świętowita,a na skalach znajdowalo się gniazdo morskiego. orła.Co prawda dzisiejszy stan Arkony opłakanie się przedstawia.Droga do niej okropna, jedna z najgorszych. Kto wie, czy te kamieniei dziury to nie sprawka i konl"llrencyjna złośliwość Wotana, germańskiegobożka, któremu każda wzmianka o tym, że tu na tymmiejscu i daleko na zachód, południe i wschód. władał Świętowit,'musi sprawiać osobistą przykrOŚć.Gdy zła droga się kończy - można zobaczyć kilka brzydkichbudynków: restaurację, latarnię morską i. kilka tajemniczych budowlizwiązanych z myślą o niemieckim Gibraltarze na Bałtyku.152