jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

mogła być osadzona graniczna załoga. Grodami książęcymi w tamtychczasach były Kamień i Kołobrzeg, a Wołyń był przede wszystkimośrodkiem handlowym, choć i on na północy swego obwodu miał gródobronny. Stolicą tedy Pomorza Zachodniego był Kamień aż po rok1212, kiedy awansuje na nią Szczecin.Zarysowana oto została przed czytelnikiem scena historyczna,na której odegrał się wielki dziejowy dramat w stylu szekspirowskimpt. "Duces Pomeraniae": złe moce mierzyły się. ze świetlanymi,a w boku sceny życie stroiło swoje wyzywające grymasy.Do czasów Warcisława I Pomorze Zachodnie jest w jednymręku, pozostaje w nim jeszcze przez krótki czas za regencji Warcisławowegobrata Racibora I. Warcisław wszakże miał dwóch synów,a każdego trzeba było, podług ówczesnych praw, obdzielić ziemią, Bogusławai Kazimierza. Są to ci sami książęta pomorscy, którzy biorąudział w krucjacie przeciw Arkonie i odchodzą spod niej z nosami nakwintę spuszczonymi, wykwitowani ze skarbu Świętowita przez duńskiegoWaldemara i saskiego Henryka.Dziedzictwo ojcowskie dzieli się na dwie części, na dwie linierodowe, jedną - w osobie Kazimierza - umiejscowioną w Wołogoszczyi Dyminie (stąd termin Pomorze Wołogoskie), drugą w Kamieniu,którą otrzymuje Bogusław, spowinowacony zresztą znowużz Piastami, ma bowiem córkę Mieszka Starego Anastazję za żonę.Bogusław przeżył brata o lat siedem i on to jest tym księciempomorskim, który w roku 1181 składa hołd cesarzowi FryderykowiBarbarossie, ale już w trzy lata później hołduje królowi duńskiemu.Epizod duński nie trwa długo, lat parę zaledwie. Niebawem następuje"znowu związanie z Niemcami, ściślej z Brandenburgią, w latach1198 i 1231. Nadchodzi powoli niemczenie się dworów pomorskich.Książąt Pomorza Zachodniego zgubiła nieroztropność: chcielibyć koniecznie samodzielni. Czyhali tylko na okazję. Twarda rękaKrZYwoustego nie pozwalała na improwizacje i fanaberie, ale ,gdy Bolesławanie staje i przychodzą kłótnie jego synów - okazja do snówo potędze wspaniała. Książęta Pomorza Zachodniego wstępują naśliską dla nich drogę samodzielności.Śliską, bo w istniejących warunkach tak mały organizm politycznynie mógł utrzymać niepodległości. Zuchwalców znęciła korzystnana razie koniunktura: w Polsce kłopoty wewnętrzne, w Niemczechkłótnie i swary między książętami po śmierci każdego cesarza,którzy mrą teraz często; Sasi trzymają łapę na wybrzeżu Bałtyku, alejeszcze nie uporali się z Lutykami, ni~ docierają jeszcze do Szczecina;'247