jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

pasie nadbałtyckimNa to, aby rodowód chronologiczny Słowiańszczyzny przeprowadzić,musiałyby prace wykopaliskowe w całymbyć prowadzone z pełnym obiektywizmem i sumiennością. Tak jakna to, aby powi.edzieć coś bliższego o wędrówce ludów europejskich- a więc i Słowian - z Azji, musiałyby być podjęte wielkie prace narówninach rosyjskich. O najdawniejszych, niepisanych, nieustalonychdziejach dowiedzieć się można bliższych szczegółów tylko poprzezprehistorię, tylko poprzez pracowite i pilne kopanie. Inne narodymiały czas prowadzić prace archeologiczne na wielką skalę, dlategoznają swoją przeszłość lepiej. Polska zaczęła rozkopywać swoją ziemiędopiero teraz.I wreszcie sprawa ostatnia - sprawa nieudolności. Od niepamiętnychczasów pojawia się twierdzenie: "Słowianie nie stworzyliani· jednego własnego państwa samodzielnie. Słowianie są rasą nieudolną."Improductivite slave.Podaje się nawet wzorki, jak to w każdym poszczególnym wypadkubyło: w Rosji, w Polsce, w Czechach. Miało zaś być tak: nagłupią, bezwolną i niezaradną tłuszczę, żyjącą w prymitywnym systemierodowym, przychodził najazd germański. f odtąd zaczynało sięnowe państwo. Z rycerzy tworzyła się szlachta, z wodzów książęta.Pan Oswald Balzer, Polak wielkiego serca, choć obcego nazwiska, zastanawiałsię nad genealogią Piastów, o poprzedników Mieszka pytałprof. Stanisław Zakrzewski, dochodził tych spraw Aleksander Briickner,mozoliło się dziesiątki innych uczonych. Ale cały ten trud i jegoosiągnięcianic nie znaczą. Nie byto żadnych książąt polskich, żadnychPiastów-poprzedników - był najazd germański i na tym koniec.Wysnuwa się z tych zwad i niewyjaśnionych pytań wielkasprawa koncepcyj historiozoficznych. Nauka nie lubi ich, sam dźwięknazwy jest dla uczonego wstrętny. Bo czymżeż jest historiozofia?Czymś pośrednim pomiędzy poezjąa uproszczeniem, pomiędzy mistykąa kabalarstwem. Uczony dawnego typu otrząsa się ze wstrętemi odrzuca precz zwiewny łachman historiozofii. Podejmuje go pisarz,poeta, literat. Patrzy w blaski historiozofii jak w gwiazdy i pytao przeznaczenie narodów. Uczony ma swoją mądrość, poeta swoją,choć i uczeni poczynają dziś skłaniać się ku poetom: wiedzą, że równieżich rzeczą jest stwarzać wielkie systemy historiozoficzpe.Każdy wielki, silny, trwały i niezmożony przez przeciwnościnaród niesie we krwi swoje przeżnaczenie. Czy nie znaczy coś takamyśl, że od mrocznych początków płyną poprzez świat wąskie strumieniekrwi korytem ludzkich tętnic? Pokolenie pokoleniu przekazuje93