jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

dzo gościnna. Pokoje na piętrze oddychają świeżością. I tylko jedenniedostatek: okna nie wychodzą na soczystą rzekę Dziwną, ale naszary, wybrukowany kocimi łbami, bardzo pospolity - rynek.Któż mógł przypuścić, że taki rynek może zakwitnąć. A jednakzakwitł. Pewnego dnia w roku 1935 zrobiła się na wołyńskim rynkuszczerba skutkiem usunięcia się ziemi. Dano znać władzom, które porozumiałysię z dyrekcją Heimatmuseum w Szczecinie. Ponieważ oddługiego czasu była o tym mowa, aby rozkopać Wolyń, postanowionoową szczerbę. użyć za pretekst. Zorganizowano ekspedycję prehistoryków,która wołyński rynek ,zbadała.- Nie ma pan pojęCia - mówił kelner z hotelu "Zur griinenTraube" - co się tu działo. Cały rynek, jak pan widzi, wielki i przestronny(patriotyczny kelner wyprężył dumnie pierś, choć dalibóg rynekz pozoru jest brzydki) został zupełnie rozkopany. Przez cały roktargi i jarmarki musiały się odbywać gdzie indziej. Tu gospodarowalipanowie ze Szczecina. Prawdęmówiąc, było na co patrzeć. Einwunderschoner prachtvaller Eindruck.Do śniadania jajka twilTde,czy po wiedeńsku? Wiener­Ei. Sa? schon. Po zdjęciu górnejdwumetrowej warstwy ziemi,co nie było łatwe, ponieważwidzi pan, że jest bruk...Stępowski wtrąca nietaktownie:- Ja, ja, "kocie łby".Kelner nie rozumie tego terminu,więc jest w dalszym ciąguuprzejmy:- Po zdjęciu'górnej warstwyukazało się stare drewnianemiasto. Stare miasto, podobnoz jedenastego stulecia. Zamożnei bogate. Jeszcze jedną kawę?Nie? My gości nie przymusza-Zaułkistarego Kamienia. Resztkimurów z XII wieku.