jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

ozdział musi być. Bez niego wszelki obraz Niemiec, obecnych czy dawnych,byłby niekompletny i jednostronny.INFORMACJE O NIEMCZECH WSPÓŁCZESNYCHPo powrocie do kraju musieliśmy dawać odpowiedzi na różne pytaniaznajomych. Repertuar pytań nie był urozmaicony. Streszczał się przeważnieao dwóch spraw niemieckiego życia.- Czy to prawda, że tam jest tak tanio? Że towar niemiecki jest takznakomity i tak za bezcen sprzedawany? Czy komplet popołudniowy czystojedwabnymożna istotnie kupić za osiem marek, a kilo brzoskwiń kosztujetrzydzieści fenigów? Czy rzeczywiście nie głoduje się, podróżując po Niemczech,i czy to prawda, że składaną parasolkę, która u braci Jablkowskichkosztuje pięćdziesiąt złotych,można tam dostać za marek dziesięć?O to pytały kobiety? Mężczyźni zdradzali zainteresowania inne.- Jak tam jest naprawdę? Czy można żyć? Czy też istotnie ucisk jest nakażdym kroku i nad życiem wisi zmora obozów koncentracyjnych, oraz działalności"Gestapo"?Z tych popowrotnych rozmów charakterystyczna szczególnie była jedna.Wymieniłem ją ze znajomą Niemką w Poznaniu.- Jak się panu podobały Niemcy?- Bardzo. Kraj niemiecki jest piękny.- A życie?- Życie tam jest pełne ograniczeń.- Na przykład?- We wszystkim są ograniczenia.- ... zwłaszcza w jedzeniu? - podchwytuje z ironią.- I w jedzieniu też.Od chwili tego wyznania moja znajoma zdobyła twardy grunt pod nogami.Patrzy na mnie z góry, w jej tonie pojawia się lekceważenie, mentorstwo iprzechwałka:- Widzi pan, do jakich wyrzeczeń zdolny jest naród niemiecki. Polacyna pewno nie byliby zdolni do takich ofiar, do takiego dobrowolnego wyrzekaniasię wszystkiego.- Falsch, Jalsch, Friiulein Lotte! Przede wszystkim to pani, mieszkającapoza granicami swego kraju, spokojna i mająca zagwarantowaną wolność,może tak beztrosko wymawiać słowo "dobrowolnie". Zobaczylibyśmy, jakbypani śpiewała - tam. Poza tym i w pani odzywa się owa niesłychana megalomania,która tyle zła w dziejach wyrządziła Niemcom. Gdyby pani choćtrochę zastanowiła się nad historią Polski od kongresu wiedeńskiego po rok1918, musiałaby pani stwierdzićna pewno, że w dziedzinie ofiar, wytrwałościi wyrzeczenia Polacy biją pani ziomków o kilka długości największego światowegorekordu. Powiedzmy tak: Polacy w sztuce wyrzekania się są o wielewyżsi, tylko nie umieją jeszcze tej cnoty wyrzeczeń tak świetnie organizować,jak się to dzieje w Niemczech.'v