jc3b3zef-kisielewski-ziemia-gromadzi-prochy

Na słupach ogłoszeniowych,w biurach podróży, w hallach dworców,w. tramwajach, w restauracjach, na murach domów - wielkieafisze: ,,700 Jahre Berlin", Siedemsetlecie Berlina. "Wielkie, wspaniałeuroczystości. Przyjeżdżajcie! Każdy Niemiec powinien wziąć udziałw tym narodowym święcie'" Afisze ozdobiono różnymi rysunkami:na jednych puszył się nad napisem zakuty w żelazo rycerz, na innychciągnął między literami wezwania korowód pochodu, w którym napierwszym planie zjawiały się piękne kobiety jadące konno pod osłonąwielkich, fantazyjnych kapeluszy z kitami wspaniałych piór.Obraz tych amazonek głęboko musiał zapaść w wyobraźnię organizatorów,skoro pierwsze spotkanie berlińskie zetknęło nas właśniez nimi. Ulicami Berlina przeciągał długi pochód postaci historycznych,wśród których znajdowały się również oddziały owych pańozdobionych pióropuszami. Jechały konno poczciwe niemieckie Grety,mocując się z koniem, niewygodnym strojem i przede wszystkimwłaśnie z owym ciężarem na szerokich, zasłaniających świat kapeluszach.Mistrz Marcin Rożek, który wybrał się razem z nami do Berlina,był w rozpaczy:- Co one mają na głowie?!- Kapelusze.- Ale jakie, ale jakie kapelusze?! To jest przecież wiek XIII!Rzeźbiarz poznański oddawał się swego czasu bardzo dokładnymstudiom kostiumologicznym. Style i epoki zna doskonale i teraz przechodziłciężką rozterkę artystycznego sumienia: kto tu został dotkniętynagłym paraliżem pamięci -on, czy doradcy artystyczni uro­700-lecia Berlina.Ale dobiły Rożka nie amazonki konne, tylko dopiero amazonkiczystościzmotoryzowane. Widocznie kostiumów nafabrykowano więcej, aniżelimożna było zmobilizować łagodnych szkap w Berlinie, bowiempochód konny przepleciony został autami ciężarowymi: na taką motorowąplatformę załadowano gremialnie kilkanaście pięknych pańi kazano im reprezentować"ufBlte, deutsche Zeiten". Widok nie byłpozbawiony malowniczości: nad pudłem ciężarowego samochoduchwiała się grządka barwnych pióropuszy. Ale rozpacz i rozterkaRożka nie miała granic:- Przecież to ma być trzynasty wiek, trzynasty wiekI - miotałsię po chodniku. Miotał się tak wymownie, że aż pochłonięci widowiskiemludzie poczęli się odwracać. A odwróciwszy się spostrzegliszlachetne oblicze rzeźbiarza okolone bokobrodami i ocienione czapkącyklistówką. Z oblicza wystawał wspaniały, potężny, berżerakowski230