Stahl’ın Temel Psikofarmakolojisi.compressed

Mezolimbik Dopamin Nöronları
reseptör faaliyeti
psikoz
geleneksel
antipsikotik ile
tedavi
DPA ile
tedavi
antipsikotik
antipsikotik
ŞEKİL 10-48 Mezolimbik yolakta dopamin parsiyel agonisti. Mezolimbik dopamin nöronlarında aşırı
dopamin çıkışı psikoza neden olur. Hem geleneksel antipsikotikler hem de dopamin parsiyel agonistleri
(DPA) bunu azaltırlar. Dopamin çıkışında azalma DPA’lar (alt sağ) için geleneksel antipsikotiklere (alt sol)
göre güçlü değildir, geleneksel antipsikotiklere göre karşılaştırılabilir derecede antipsikotik etki oluşturacak
şekilde stabilizasyon sağlayarak DPA ile dopamin çıkışı yeteri kadar azalmıştır.
bir DPA profilinde yer almaktadır ve çoğu hastalarda psikotomimetik etkileri olmayan
ve anlamlı EPS yaratmayan bir atipik antipsikotik olarak kendini kanıtlamıştır.
Spektrumda “çok sıcak” olan birçok başka DPA’lar Şekil 10-54’te gösterilmiştir. Şekil
10-52’de listelenmiş DPA ajanlarının birbirlerinden ayrılmasını sağlayacak ya da parsiyel
spektrumda nerede yerleşeceklerini gösteren kafa kafaya karşılaştırma testleri yeteri
kadar yoktur. Hem preklinik hem de klinik araştırmalar bifeprunoksun aripiprazole göre
spektrumda tam agoniste daha yakın bir yerde olacağını, amisulprid ve sulpirid’in aripiprazol’e
göre daha sessiz antagonist yere yakın olacağını göstermektedir. Gerçi, sulpirid
ideal klinik profile sahip olarak sessiz antagoniste çok yakın görüldüğünden, DPA
spektrumunun etkili oranları üzerinden ajanlar için klinik farklılıklar çok açık değildir.
Belki de farklı hastalar bu ajanlardan birisiyle daha iyi yanıtlar elde edecekler fakat DPA
spektrumunda farklı ajanlar nerde duracak ve hangi klinik anlamlılık gerekli olacak; bu
soruların yanıtları daha ileri testler gerektirmektedir.
376 Temel Psikofarmakoloji