De Wens der Eeuwen door Ellen White

om het volk op Jezus te wijzen, en het was zijn vreugde getuige ervan te zijn, dat het werk van de
Heiland succesvol was. Hij zei: “Zo is dan deze mijn blijdschap vervuld. Hij moet wassen, ik moet
minder worden”.
In het geloof opziende naar de Verlosser, was Johannes opgeklommen tot de hoogte der
zelfverloochening. Hij trachtte niet, mensen tot zichzelf te trekken, maar hun gedachten op een steeds
hoger plan te brengen, totdat ze zouden rusten op het Lam Gods. Hijzelf was slechts een stem geweest,
een roep in de woestijn. Nu aanvaardde hij blijmoedig stilzwijgen en vergetelheid, opdat de ogen van
allen gericht zouden worden op het Licht des levens.
Zij die getrouw zijn aan hun roeping als boodschappers van God, zullen geen eigen eer zoeken.
Eigenliefde zal verslonden worden door liefde voor Christus. Geen rivaliteit zal dan de dierbare zaak
des evangelies schaden. Zij zullen inzien dat het hun werk is, te prediken evenals Johannes de Doper
deed: “Zie, het Lam Gods, Dat de zonden der wereld wegneemt”. Zij zullen Jezus verheffen, en met
Hem zal het ganse mensdom verheven worden. “Want zo zegt de Hoge en Verhevene, Die in
eeuwigheid troont en Wiens naam de Heilige is: In de hoge en in het heilige woon Ik, en bij de
verbrijzelde en nederige van geest, om de geest der nederigen en het hart der verbrijzelden te doen
opleven.”
De ziel van de profeet, ontledigd van zelfzucht, was vervuld met het licht van het goddelijke. Terwijl
hij de heerlijkheid van de Heiland zag, waren zijn woorden bijna een kopie van die welke Christus
Zelf gesproken had in Zijn gesprek met Nicodemus. Johannes zei: “Die van boven komt, is boven allen;
wie uit de aarde is, is uit de aarde en spreekt uit de aarde. Die uit de hemel komt, is boven allen... Want
Dien God gezonden heeft, Die spreekt de woorden Gods, want Hij geeft de Geest niet met mate”.
Christus kon zeggen: “Ik zoek niet Mijn wil, doch de wil van Hem Die Mij gezonden heeft”. Aan Hem
wordt te kennen gegeven: “Gerechtigheid hebt Gij liefgehad en ongerechtigheid hebt Gij gehaat;
daarom heeft U, o God, Uw God met vreugdeolie gezalfd boven Uw deelgenoten”. De Vader “geeft
de Geest niet met mate” aan Hem.
Zo is het ook met de volgers van Christus. Wij kunnen het licht van de hemel alleen ontvangen wanneer
we bereid zijn van onszelf ontledigd te worden. We kunnen het karakter van God niet onderscheiden
of Christus door het geloof aanvaarden, indien we niet erin toestemmen, elk bedenksel als
krijgsgevangene te brengen onder de gehoorzaamheid van Christus. Aan allen die dit doen, wordt de
Heilige Geest gegeven niet met mate. In Christus “woont al de volheid der godheid lichamelijk; en gij
hebt de volheid verkregen in Hem”.
De discipelen van Johannes hadden verklaard, dat alle mensen tot Christus kwamen; maar met een
scherper inzicht verklaarde Johannes: “Zijn getuigenis neemt niemand aan”; zo weinigen waren bereid
Hem aan te nemen als de Heiland Die redt van zonden. Maar “wie Zijn getuigenis aanvaardt, heeft
bezegeld, dat God waarachtig is”. “Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven.” Men behoefde er niet
over te redetwisten of de doop van Christus dan wel de doop van Johannes van zonden reinigde. Het
is de genade van Christus, die de ziel redt. Zonder Christus is de doop, evenals iedere andere dienst,
een waardeloze formaliteit. “Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven.”
104