De Wens der Eeuwen door Ellen White

vitten op de woorden van Christus. Hun verwerping van de Geest vond zijn toppunt in het kruis van
Golgotha, in de verwoesting van hun stad en in het verstrooien van het volk in alle windrichtingen.
O, hoe verlangde Christus ernaar, de kostbare schatten der waarheid voor Israël bloot te leggen! Maar
zij waren geestelijk zó verblind, dat het onmogelijk was, de waarheden die verband hielden met Zijn
koninkrijk, aan hen te openbaren. Ze hielden vast aan hun eigen geloof en nutteloze plechtigheden,
terwijl de waarheid des hemels wachtte om door hen te worden aangenomen. Ze gaven hun geld uit
voor kaf en lege aren, terwijl het Brood des Levens binnen hun bereik lag. Waarom gingen ze niet tot
het Woord Gods, en zochten naarstig om te zien of zij soms dwaalden? De Schriften van het Oude
Testament beschreven duidelijk ieder onderdeel van het dienstwerk van Christus, en telkens weer
haalde Hij de woorden van de profeten aan, en verklaarde: “Heden is dit Schriftwoord voor uw oren
vervuld”. Indien zij oprecht de Schriften onderzocht zouden hebben, en hun theorieën getoetst zouden
hebben aan Gods Woord, zou Jezus niet hebben behoeven te wenen om hun gebrek aan berouw.
Hij had dan niet behoeven te verklaren: “Zie, uw huis wordt aan u overgelaten”. Ze zouden op de
hoogte geweest zijn van de bewijzen door het feit dat Hij de Messias was, en de ramp waardoor hun
trotse stad in ruïnes veranderd werd, had afgewend kunnen worden. Maar de geest van de Joden was
bekrompen geworden door hun onredelijke kwezelarij. De lessen van Christus openbaarden de
gebreken van hun karakter en eisten berouw. Indien ze Zijn leer aannamen, moesten hun gewoonten
worden veranderd, en hun gekoesterde hoop moest worden opgegeven. Om geëerd te zijn in de hemel,
moesten ze de eer van mensen opgeven. Indien zij de woorden van deze nieuwe rabbi gehoorzaamden,
zouden zij moeten ingaan tegen de meningen van de grote denkers en leraars uit hun tijd.
De waarheid was niet geliefd in de dagen van Christus. Ze is ook niet geliefd in onze tijd. Ze is niet
meer geliefd geweest sinds Satan voor de eerste maal de mens daartoe een afkeer gaf, door hun
verdichtsels voor te spiegelen die tot zelfverheerlijking leiden. Komen wij ook niet heden theorieën en
leerstellingen tegen die niet gebaseerd kunnen worden op het Woord van God? De mensen houden
daaraan evenzeer vast als de Joden deden aan hun overleveringen.
De Joodse leiders waren vervuld van geestelijke hoogmoed. Hun verlangen naar zelfverheerlijking
openbaarde zich zelfs in de dienst in het heiligdom. Zij beminden de hoogste plaatsen in de synagoge.
Zij beminden de begroetingen op de marktpleinen en voelden zich gestreeld wanneer zij hun titels
hoorden uit de mond van de mensen. Naarmate de ware vroomheid afnam, gingen ze meer ijveren voor
hun tradities en plechtigheden.
Omdat hun begrip werd verduisterd door zelfzuchtig vooroordeel, konden zij de kracht van de
veroordelende woorden van Christus niet in overeenstemming brengen met de eenvoud in Zijn leven.
Ze konden het niet begrijpen, dat ware grootheid geen uiterlijk vertoon behoeft. De armoede van deze
Man scheen volkomen tegenstrijdig te zijn met Zijn bewering dat Hij de Messias was. Ze vroegen zich
af, waarom Hij zo bescheiden was, indien Hij werkelijk was wat Hij beweerde te zijn. Indien het Hem
bevrediging schonk, geen wapenkracht te bezitten, wat zou er dan met hun volk gebeuren? Hoe konden
de kracht en heerlijkheid waarnaar zolang was uitgezien, de volken onderwerpen aan de stad der Joden?
Hadden de priesters niet geleerd, dat Israël zou heersen over de gehele aarde? En was het mogelijk,
dat de grote godsdienstleraars zich vergisten?
145