De Wens der Eeuwen door Ellen White

Jezus was overwinnaar in de tweede verzoeking, en nu openbaart Satan zich in zijn ware karakter. Hij
verschijnt niet als een afschuwelijk monster, met gespleten hoeven en vleermuisvleugels. Hij is een
machtige engel, hoewel hij gevallen is. Hij belijdt openlijk dat hij de leider van de opstand is en de
god dezer wereld.
Satan plaatst Jezus op een hoge berg en laat alle koninkrijken der wereld in al hun heerlijkheid als een
panorama aan Zijn ogen voorbijgaan. Het zonlicht valt op de van tempels voorziene steden, op
marmeren paleizen, vruchtbare akkers en met vruchten beladen wijngaarden. De sporen van het kwaad
zijn verborgen. De ogen van Jezus, die de laatste tijd door niets anders begroet zijn dan door
somberheid en eenzaamheid, zien nu uit op een toneel van onovertroffen lieflijkheid en voorspoed.
Daarop wordt de stem van de verleider gehoord: “U zal ik al deze macht geven en hun heerlijkheid,
want zij is mij overgegeven, en ik geef haar wie ik wil. Indien Gij mij dan aanbidt, zal zij geheel van
U zijn”.
De opdracht van Christus kon alleen door lijden vervuld worden. Voor Hem lag een leven van smart,
moeite en strijd, en een smadelijke dood. Hij moest de zonden van de gehele wereld dragen. Hij moest
het ver-dragen gescheiden te zijn van de liefde van Zijn Vader. Nu biedt de verleider Hem aan, dat hij
de macht waarvan hij zich ten onrechte heeft meester gemaakt, zal overgeven. Christus zou Zichzelf
kunnen verlossen van een verschrikkelijke toekomst, door de oppermacht van Satan te erkennen. Maar
door dit te doen zou Hij de overwinning in de grote strijd prijsgeven. Juist door te trachten zichzelf te
verheffen boven de Zoon van God, had Satan in de hemel gezondigd. Wanneer hij nu zou overwinnen,
zou dat de triomf van de opstandigheid betekenen.
Toen Satan aan Christus verklaarde: Het koninkrijk en de heerlijkheid van de wereld zijn mij
overgegeven en ik geef ze aan wie ik wil, beweerde hij iets dat slechts gedeeltelijk waar was, en hij
zei het om hiermee zijn eigen doel van bedrog te dienen. Satans heerschappij was de heerschappij die
hij aan Adam ontworsteld had, maar Adam was de plaatsvervanger van de Schepper. Hij bezat geen
onafhankelijke heerschappij. De aarde behoort God toe, en Hij heeft alle dingen in handen van Zijn
Zoon gegeven. Adam moest regeren in onderwerping aan Christus. Toen Adam door verraad zijn
heerschappij in Satans handen bracht, bleef Christus nog steeds de rechtmatige Koning. Daarom zei
de Here ook tot koning Nebukadnezar: “De Allerhoogste heeft macht over het koningschap der mensen
en geeft dat aan wie Hij wil”. Satan kan zijn onrechtmatig verkregen macht slechts uitoefenen wanneer
God dit toelaat.
Toen de verleider aan Christus het koningschap en de heerlijkheid der wereld aanbood, deed hij het
voorstel dat Christus het ware koningschap over de wereld zou overgeven, en zou heersen in
onderwerping aan Satan. Dit was dezelfde heerschappij als die waarop de hoop van de Joden gevestigd
was. Zij verlangden het koninkrijk dezer wereld. Indien Christus erin toegestemd zou hebben hun een
dergelijk koninkrijk te geven, zouden ze vol blijdschap Hem ontvangen hebben. Maar de vloek der
zonde, met al zijn ellende, rustte daarop. Christus verklaarde aan de verleider: “Ga weg van Mij, Satan,
want er is geschreven: Gij zult de Here uw God aanbidden en Hem alleen dienen”.
69