De Wens der Eeuwen door Ellen White

Het leven van Jezus was een leven in overeenstemming met de wil van God. Toen Hij een kind was,
dacht en sprak Hij als een kind, maar geen spoor van zonde mismaakte het beeld van God dat in Hem
was. Toch was Hij niet vrijgesteld van verzoeking. De bewoners van Nazareth waren spreekwoordelijk
bekend om hun verdorvenheid. Welk een lage dunk men over het algemeen van hen had, blijkt uit de
vraag van Nathanaël: “Kan uit Nazareth iets goeds komen?” Jezus werd gesteld op een plaats waar
Zijn karakter op de proef gesteld zou worden. Hij moest voortdurend waakzaam zijn om Zijn reinheid
te kunnen behouden. Hij stond bloot aan alle strijd die wij krijgen, opdat Hij voor ons een voorbeeld
zou kunnen zijn als kind, als jongeman en als man.
Satan was onvermoeibaar in zijn pogingen om het Kind van Nazareth te overwinnen. Vanaf Zijn eerste
levensjaren werd Jezus beschermd door engelen des hemels, en toch was Zijn leven één lange strijd
tegen de machten der duisternis. Het feit dat er op aarde één leven kon zijn dat vrij was van de
bezoedeling van het kwaad, was een ergernis en iets verbijsterends voor de vorst der duisternis. Hij
liet geen middel onbeproefd om Jezus te verleiden. Geen mensenkind zal ooit geroepen worden om
een heilig leven te leiden te midden van zo’n heftige strijd met de verleiding als onze Heiland.
De ouders van Jezus waren arm en afhankelijk van hun dagelijkse arbeid. Hij kende armoede,
zelfverloochening en gebrek. Deze ervaring was een beveiliging voor Hem. In Zijn werkzaam leven
waren geen ledige momenten die tot verleiding nodigden. Geen doelloze uren openden de weg voor
verderfelijke omgang. Hij sloot zover mogelijk de deur voor de verleider. Winst noch genoegen, bijval
noch afkeuring konden Hem ertoe brengen toe te stemmen in een boze daad. Hij was wijs in het
onderkennen van het kwaad, en sterk in het weerstaan ervan.
Christus was de enige zondeloze die ooit op deze aarde heeft geleefd; toch leefde Hij bijna dertig jaar
onder de verdorven inwoners van Nazareth. Dit feit is een berisping voor hen die menen dat ze
afhanelijk zijn van plaats, fortuin of welvaart om een ‘zondeloos leven te kunnen leiden. Verleiding,
armoede en tegenstand vormen juist de tucht die nodig is om reinheid en vastheid te ontwikkelen.
Jezus leefde in een plattelandsgezin en vervulde getrouw en opgewekt Zijn taak door mee te dragen in
de lasten van het huishouden. Hij was de Heerser van de hemel geweest, en engelen hadden vol
vreugde gedaan wat Hij zei; nu was Hij een gewillige dienaar, een liefhebbende, gehoorzame zoon.
Hij leerde een ambacht en met Zijn eigen handen werkte Hij in de timmermanswerkplaats bij Jozef. In
het eenvoudige kleed van een gewoon arbeider liep Hij door de straten van het stadje, wanneer Hij
naar Zijn nederig werk ging of vandaar terugkeerde. Hij gebruikte Zijn goddelijke kracht niet om Zijn
lasten of zware arbeid te verlichten.
Terwijl Jezus werkte, als kind en als jongeman, ontwikkelden zich geest en lichaam. Hij gebruikte Zijn
lichamelijke kracht niet roekeloos, maar op zo'n manier, dat Hij gezond bleef, opdat Hij in ieder opzicht
het beste werk zou kunnen doen. Zelfs het hanteren van het gereedschap wilde Hij niet gebrekkig doen.
Hij was volmaakt als vakman zoals Hij ook volmaakt van karakter was. Door Zijn eigen voorbeeld
leerde Hij ons, dat het onze plicht is, ijverig te zijn, zodat ons werk verricht zal worden met
nauwgezetheid en degelijkheid, en dat zulke arbeid eervol is. De oefening die de handen leert nuttig te
zijn en jonge mensen leert hun deel te dragen van de lasten des levens, geeft lichamelijke krachten en
ontwikkelt ieder talent. Allen moeten leren iets te doen dat heilzaam is voor henzelf en tot nut van
32