De Wens der Eeuwen door Ellen White

werd ontsluierd in de lessen door Hem aan de discipelen gegeven, en in de wonderen door Hem voor
de mensenkinderen verricht, hebben zij aanschouwd “Het Lam Gods, Dat de zonde der wereld
wegneemt”, en door Hem worden zij binnen de schaapskooi van Zijn genade gebracht. Velen zijn
gekomen en hebben andere doelstellingen voor het geloof van de wereld naar voren gebracht;
plechtigheden en stelsels zijn uitgedacht waardoor de mensen rechtvaardiging en vrede met God hopen
te verkrijgen, en op deze wijze toegang tot Zijn schaapskooi te vinden. Maar de enige deur is Christus,
en allen die iets in het midden hebben gebracht om de plaats van Christus in te nemen, allen die getracht
hebben de schaapskooi langs enig andere weg binnen te komen, zijn dieven en rovers.
De Farizeeën waren niet door de deur binnengekomen. Zij waren de schaapskooi binnengeklommen
langs een andere weg dan Christus, en zij brachten niet het werk van de ware herder ten uitvoer. De
priesters en oversten, de schriftgeleerden en Farizeeën verwoestten de levende weiden en
verontreinigden de bronnen van het water des levens. De geïnspireerde woorden geven een getrouwe
beschrijving van deze valse herders: “Zwakke versterkt gij niet, zieke geneest gij niet, wonde verbindt
gij niet, afgedwaalde haalt gij niet terug... maar gij heerst over hen met hardheid en geweldenarij”.
Door alle eeuwen heen hebben wijsgeren en leraars de wereld theorieeën voorgeschilderd om aan de
nood der ziel te voldoen. Ieder heidens volk heeft zijn grote leraars gehad en zijn godsdienstige
systemen die andere wegen ter verlossing boden dan Jezus, de ogen der mensen van het aangezicht
des Vaders afwendden, en hun harten vervulden met vreés voor Hem Die hun slechts zegeningen heeft
geschonken. De strekking van hun werk is, dat zij God beroven van datgene wat zowel door schepping
als door verlossing Hem toebehoort. En deze valse leraars beroven eveneens de mens. Miljoenen
mensen gaan gebukt onder valse godsdiensten, gebonden door de slaafse vrees, door trage
onverschilligheid, zij zwoegen als lastdieren, beroofd van hoop en vreugde of bezieling in dit leven,
en met slechts een sombere angst voor het hiernamaals. Alleen het evangelie van de genade Gods kan
de ziel opheffen. Het aanschouwen van de liefde Gods, zoals deze werd geopenbaard in Zijn Zoon, zal
het hart beroeren en de krachten der ziel opwekken zoals dat door niets anders kan geschieden. Christus
kwam om het beeld Gods in de mens te herscheppen; en een ieder die de mens doet afkeren van
Christus, doet hem afkeren van de bron van ware ontwikkeling; hij ontneemt hem de hoop en het doel
en de heerlijkheid des levens. Hij is, een dief en een rover.
”Wie door de deur binnenkomt, is de herder der schapen”. Christus is zowel de deur als de Herder. Hij
komt binnen door Zichzelf. Door Zijn eigen offer wordt Hij de Herder der schapen. “Voor hem doet
de deurwachter open en de schapen horen naar zijn stem en hij roept zijn eigen schapen bij name en
voert ze naar buiten. Wanneer hij zijn eigen schapen alle naar buiten gebracht heeft, gaat hij voor ze
uit, en de schapen volgen hem, omdat ze zijn stem kennen”.
Van alle schepselen is het schaap een van de schuchterste en meest hulpeloze, en in het Oosten is de
zorg van de herder voor zijn kudde onvermoeid en onafgebroken. Eertijds en ook nu nog, was er weinig
veiligheid buiten de steden. Stropers uit de zwervende grensstammen, of roofdieren in hun
schuilplaatsen in de rotsen, lagen op de loer om de kudden te beroven. De herder waakte over hetgeen
hem was toevertrouwd, hoewel hij wist, dat dit ging op gevaar af voor zijn eigen leven. Jakob, die de
kudden van Laban hoedde op de weidegronden van Haran, zei als beschrijving van zijn eigen
onvermoeide arbeid: “Des daags sloopte mij de hitte en des nachts de koude, en de slaap week van
309