De Wens der Eeuwen door Ellen White

Onze Here heeft gezegd: “Tenzij gij het vlees van de Zoon des mensen eet en Zijn bloed drinkt, hebt
gij geen leven in uzelf... Want Mijn vlees is ware spijs en Mijn bloed is ware drank”.24 Dit geldt voor
onze vleselijke natuur. Zelfs dit aardse leven danken wij aan de dood van Christus. Het brood dat wij
eten, is gekocht door Zijn gebroken lichaam. Het water dat wij drinken, werd betaald met Zijn vergoten
bloed. Nooit eet iemand, heilige of zondaar, zijn dagelijks voedsel, of hij wordt gevoed door het
lichaam en bloed van Christus. Het kruis van Golgotha heeft op ieder brood zijn stempel gedrukt. Het
wordt weerspiegeld in iedere waterbron. Dit alles heeft Christus, door het instellen der symbolen van
Zijn grote offer, onderwezen. Het licht dat uitstraalt van de avondmaalsdienst in de opperzaal, maakt
de voorzieningen voor ons dagelijks leven heilig. De gezinsdis wordt de tafel des Heren, en iedere
maaltijd een heilige handeling.
En hoeveel te meer zijn de woorden van Christus waar, wat betreft onze geestelijke natuur. Hij
verklaart: “Wie Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven”. Door het leven aan te nemen
dat voor ons aan het kruis van Golgotha werd uitgestort, kunnen wij een geheiligd leven leiden. En dit
leven hebben wij aangenomen door Zijn Woord aan te nemen, door die dingen te doen die Hij heeft
geboden. Op deze wijze worden wij één met Hem. “Wie Mijn vlees eet”, zegt Hij, “en Mijn bloed
drinkt, blijft in Mij en Ik in hem. Gelijk de levende Vader Mij gezonden heeft en Ik leef door de Vader,
zo zal ook hij die Mij eet, leven door Mij”. Deze tekst is in het bijzonder van toepassing op het Heilig
Avondmaal. Wanneer het geloof het grote offer van de Here overpeinst, wordt de ziel gelijkgemaakt
aan het geestelijk leven van Christus. Die ziel zal door ieder Avondmaal geestelijke kracht ontvangen.
De dienst vormt een levende band waardoor de gelovige met Christus wordt verbonden, en op deze
wijze ook met de Vader. Op een bijzondere wijze vormt het Avondmaal een verbinding tussen
afhankelijke menselijke wezens en God.
Wanneer we het brood en de wijn ontvangen, die een symbool zijn van Christus’ verbroken lichaam
en vergoten bloed, wonen wij in gedachten het Avondmaal in de opperzaal bij. Het schijnt ons toe, dat
wij gaan door de hof, gewijd door de zielestrijd van Hem Die de zonden heeft gedragen. Wij zijn
getuige van de strijd waardoor onze verzoening met God tot stand kwam. Wij zien Christus als
gekruisigde midden onder ons.
Als wij opzien naar de gekruisigde Verlosser, begrijpen wij veel beter de belangrijkheid en de
betekenis van het offer dat door de Majesteit des hemels werd gebracht. Het verlossingsplan wordt
voor onze ogen verheerlijkt, en de gedachte aan Golgotha wekt in ons hart levende en heilige gevoelens.
Lof voor God en het Lam zal in ons hart en op onze lippen zijn; want trots en zelfverheerlijking kunnen
niet wonen in de ziel die de herinnering aan de tonelen van Golgotha levendig houdt.
Wie de onvergelijkelijke liefde van de Heiland aanschouwt, zal worden veredeld in zijn gedachten,
zijn hart zal worden gereinigd en zijn karakter zal worden veranderd. Hij zal zijn als een licht in de
wereld, om deze wonderbaarlijke liefde in zekere mate te weerkaatsen. Hoe meer wij nadenken over
het kruis van Christus, des te meer zullen wij de woorden van de apostel tot de onze maken, wanneer
hij zegt: “Maar ik moge ervoor bewaard blijven te roemen anders dan in het kruis van onze Here Jezus
Christus, door Wie de wereld mij gekruisigd is en ik der wereld”.
430