De Wens der Eeuwen door Ellen White

medearbeider. Wanneer mensen het grote heil naar waarde schatten, zal de zelfopoffering van het leven
van Christus in hun leven gezien worden. Overal waar Hij voorgaat, zullen ze vol vreugde volgen.
De roeping van Mattheüs om één van de discipelen van Christus te worden, verwekte grote
verontwaardiging. Het was voor een godsdienstig leraar een vergrijp tegen godsdienstige,
maatschappelijke en nationale gebruiken om een tollenaar als één van zijn onmiddellijke medewerkers
te kiezen. Door een beroep te doen op de vooroordelen van het volk, hoopten de Farizeeën de stroom
van populaire gevoelens te doen keren tegen Jezus.
Onder de tollenaars ontstond grote belangstelling. Hun harten werden getrokken tot de goddelijke
Leraar. In de vreugde van zijn pasverkregen discipelschap verlangde Mattheüs ernaar zijn vroegere
collega’s tot Jezus te brengen. Daarom maakte hij een feest gereed in zijn huis en riep al zijn vrienden
en verwanten bijeen. Daaronder waren niet alleen tollenaars, maar vele anderen met een twijfelachtige
reputatie en die in de ban gedaan waren door hun nauwgezetter medemensen.
Het feest werd gegeven ter ere van Jezus, en Hij aarzelde niet om het beleefdheidsgebaar aan te nemen.
Hij wist zeer goed, dat dit aanstoot zou geven aan de partij der Farizeeën en Hem ook zou neerhalen
in de ogen van het volk. Maar geen kwestie van omzichtigheid kon invloed uitoefenen op Zijn daden.
Voor Hem legden uiterlijke onderscheidingen geen enkel gewicht in de schaal. Datgene wat tot Zijn
hart sprak, was een ziel die dorstte naar hel water des levens.
Jezus zal als geëerde gast aan de tafel der tollenaars, en toonde door Zijn medeleven en vriendelijke
omgang dat Hij de waardigheid van het mensdom erkende; en de mensen verlangden ernaar, Zijn
vertrouwen waardig te worden. Zijn woorden vielen in hun dorstige harten met zegenende, levengevende
kracht. Nieuwe drijfveren werden gaande gemaakt, en de mogelijkheid van een nieuw
leven ontsloot zich voor deze uitgeworpenen van de maatschappij.
Bij dergelijke bijeenkomsten kwamen niet weinigen die Hem eerst beleden na Zijn hemelvaart, onder
de indruk van de leer van de Heiland. Toen de Heilige Geest werd uitgestort en er op één dag
drieduizend bekeerd werden, waren er onder hen velen die de waarheid het eerst gehoord hadden aan
de tafel van de tollenaars, en sommigen van hen werden boodschappers van het evangelie. Voor
Mattheüs zelf was het voorbeeld van Jezus bij het feestmaal een voortdurende les. De verachte
tollenaar werd een van de meest toegewijde evangelisten, die in zijn eigen dienstwerk de voetsporen
van zijn Meester nauwgezet volgde.
Toen de rabbi’s hoorden dat Jezus aanwezig was op het feest van Mattheüs, grepen ze de gelegenheid
aan Hem te beschuldigen, maar zij verkozen te werken door middel van de discipelen. Door hun
vooroordelen op te wekken, hoopten ze hen te vervreemden van hun Meester. Het was hun werkwijze,
Christus te beschuldigen bij de discipelen, en de discipelen bij Christus, en hun pijlen te richten op die
plaatsen waar ze de meeste kans tot wonden hadden. Op deze wijze heeft Satan sinds de afval in de
hemel steeds gewerkt; en allen die trachten tweedracht en vervreemding teweeg te brengen, worden
gedreven door zijn geest.
168