De Wens der Eeuwen door Ellen White

optocht naar de eeuwige ondergang naar de dood waarin geen hoop op leven is, naar de nacht waarop
geen morgen volgt. Satanische machten waren met de mensen verenigd. De lichamen van menselijke
wezens, die geschapen waren tot een woonstede van God, waren nu woonplaatsen van demonen
geworden. De zintuigen, de zenuwen, de hartstochten en de organen van de mens werden door
bovennatuurlijke machten ertoe gebracht zich aan de laagste lusten over te geven. De stempel van de
duivelen werd op de gezichten van mensen gedrukt. Menselijke aangezichten weerspiegelden de
uitdrukkingen van de menigten duivels waardoor ze bezeten waren. Dit was het beeld dat de Verlosser
der wereld zag. Welk een schouwspel om gade te slaan voor de Oneindige Reinheid!
De zonde was een wetenschap geworden, en de ondeugd werd geheiligd als een deel van de godsdienst.
Opstandigheid had in het hart diep wortel geschoten, en de vijandigheid van de mens was het
allerhevigst tegen de hemel. Aan het heelal was getoond dat, buiten God, het mensdom niet meer uit
de diepte kon worden opgeheven. Door Hem Die de wereld geschapen had, moest een nieuw element
van leven en kracht worden geschonken.
Met intense belangstelling hadden de niet gevallen werelden toegekeken, of Jehova zou opstaan om
de inwoners van de aarde weg te vagen. En wanneer God dat zou doen, dan stond Satan gereed zijn
plannen ten uitvoer te brengen, om zich van de trouw van de hemelse wezens te verzekeren. Hij had
verklaard, dat de beginselen van Gods regering vergeving onmogelijk maakten. Wanneer de wereld
verwoest zou zijn geworden, zou hij beweerd hebben dat zijn beschuldigingen waar waren. Hij stond
gereed om de schuld op God te werpen, en om zijn opstand uit te breiden tot de werelden hierboven.
Maar in plaats van de wereld te vernietigen, zond God Zijn Zoon om ze te behouden. Hoewel men
overal in het van God vervreemde gebied bederf en verzet kon zien, werd er een weg tot behoud
opengesteld. Juist op het kritieke ogenblik, toen Satan op het punt stond te triomferen, kwam de Zoon
van God met de boodschap van goddelijke genade. In iedere eeuw, op ieder uur, was de liefde van God
naar het gevallen geslacht uitgegaan. Niettegenstaande de verdorvenheid der mensen, waren de
tekenen van genade aanhoudend getoond. En toen de volheid des tijds gekomen was, werd de Godheid
verheerlijkt door over de wereld een stroom van genezende genade uit te gieten die nooit belemmerd
of teruggetrokken zou worden, totdat het verlossingsplan zou zijn vervuld.
Satan juichte dat hij erin geslaagd was het beeld van God in de mens te verlagen. Toen kwam Jezus
om in de mens het beeld van Zijn Maker te herstellen. Niemand behalve Christus kan het karakter
herstellen dat door de zonde verwoest is. Hij kwam om de duivelen die de wil beheersten, uit te drijven.
Hij kwam om ons uit het stof op te heffen, om het verwrongen karakter opnieuw naar het beeld van
Zijn goddelijk karakter te vormen, en om het met Zijn eigen majesteit heerlijk te maken.
16