De Wens der Eeuwen door Ellen White

gezien, bleef achter in de herinnering van de herders. “En het geschiedde, toen de engelen van hen
heengevaren waren naar de hemel, dat de herders tot elkander spraken: Laten wij dan naar Bethlehem
gaan om te zien hetgeen geschied is en ons door de Here is bekendgemaakt. En zij gingen haastig en
vonden Maria en Jozef, en het Kind liggende in de kribbe”.
Met grote vreugde gingen ze weg en maakten de dingen die ze gehoord en gezien hadden, bekend. “En
allen die ervan hoorden, verbaasden zich over hetgeen door de herders tot hen gezegd werd. Doch
Maria bewaarde al deze woorden, die overwegende in haar hart. En de herders keerden terug, God
lovende en prijzende.”
Hemel en aarde zijn op het ogenblik niet verder van elkaar verwijderd dan toen de herders naar het
lied van de engelen luisterden. De mensheid is nog altijd evenzeer het voorwerp van ‘s hemels zorg
als in de tijd dat gewone mannen met gewone bezigheden engelen ontmoetten midden op de dag, en
met de hemelse boodschappers spraken in de wijngaarden en de velden. In de eenvoudige dingen van
het leven kan de hemel voor ons zeer dichtbij zijn. Engelen uit de hemelse hoven zullen waken over
de schreden van hen die komen en gaan op het bevel van God.
De geschiedenis van Bethlehem is een onuitputtelijk onderwerp. Daarin ligt verborgen “de diepte van
rijkdom, van wijsheid en van kennis Gods”.
We verwonderen ons over het offer van de Heiland Die de troon in de hemel verwisselde voor de
kribbe, en het gezelschap van aanbiddende engelen voor de beesten in de stal. Menselijke trots en
zelfgenoegzaamheid worden schuldig bevonden in Zijn tegenwoordigheid. Toch was dit nog maar het
begin van Zijn wonderbaarlijke afdaling. Het zou een bijna oneindige vernedering geweest zijn voor
de Zoon van God om de menselijke natuur aan te nemen zelfs toen Adam nog onschuldig in Eden
vertoefde. Maar Jezus nam de menselijke gestalte aan op het ogenblik dat het menselijk geslacht
verzwakt was door vierduizend jaar zondigen. Evenals ieder kind van Adam aanvaardde Hij de
gevolgen van de werking van de grote wet der erfelijkheid. Wat deze gevolgen waren, weten we uit de
geschiedenis van Zijn aardse voorvaderen. Hij kwam met zo’n erfdeel om onze smarten en
beproevingen te delen en ons een voorbeeld van een zondeloos leven te geven.
Satan had Christus in de hemel gehaat om Zijn plaats in de hoven van God. Hij haatte Hem nog meer,
toen hijzelf onttroond was. Hij haatte Hem Die plechtig beloofde, dat Hij de zondaren verlossen zou.
Toch stond God toe, dat Zijn Zoon als hulpeloos Kind, ten prooi aan de zwakheden van het mensdom,
kwam in de wereld waar Satan de heerschappij voor zich opeiste. Hij stond toe, dat Hij de gevaren van
het leven zou tegemoet treden zoals iedere menselijke ziel moet doen, dat Hij de strijd zou strijden
zoals ieder mensenkind deze moet strijden, op gevaar af te falen en voor eeuwig verloren te gaan.
Het hart van een aardse vader is met liefde voor zijn zoon vervuld. Hij kijkt in het gezicht van zijn
kleine kind en beeft bij het denken aan de gevaren des levens. Hij verlangt ernaar zijn geliefde kind te
beschermen tegen de macht van Satan, om hem beproeving en strijd te besparen. God gaf Zijn
eniggeboren Zoon om een grotere strijd te strijden en een verschrikkelijker gevaar te lopen, opdat het
pad des levens veilig voor onze kleinen zou worden gesteld. “Hierin is de liefde”. Verbaast u, o
hemelen! en verwonder u zeer, o aarde!
19