De Wens der Eeuwen door Ellen White

de overtuiging af, die sterker werd in veler hart. Engelen van God waren ook aanwezig om de man
wiens gezichtsvermogen was hersteld, te sterken.
De Farizeeën beseften niet, dat zij met iemand anders te doen hadden dan met de ongeletterde man die
blind geboren was; zij kenden Hem niet, met Wie zij strijd voerden. Goddelijk licht scheen tot in de
hoeken van de ziel var. de blinde man. Terwijl deze huichelaars trachtten hem van zijn geloof te
brengen, hielp God hem om door de kracht en de gevatheid van zijn antwoorden te laten zien, dat zij
hem niet in hun strikken zouden kunnen vangen. Hij antwoordde: “Ik heb het u al gezegd, en gij hebt
er niet naar gehoord; waarom wilt gij het opnieuw horen? Wilt gij soms ook discipelen van Hem
worden? En zij scholden hem uit en zeiden: Gij zijt een discipel van Hem, maar wij zijn discipelen van
Mozes; wij weten, dat God tot Mozes gesproken heeft, maar van Deze weten wij niet, vanwaar Hij
komt”.
De Here Jezus kende de vuurproef die deze man doorstond, en Hij schonk hem genade en
bespraaktheid, zodat hij een getuige van Christus werd. Hij antwoordde de Farizeeën met woorden die
een scherp verwijt waren voor zijn ondervragers. Zij maakten er aanspraak op, dat zij de Schriften
verklaarden, dat zij de godsdienstige leiders van het volk waren; en nochtans was hier Iemand Die
wonderen verrichtte, en zij beleden dat zij onkundig waren van de bron van Zijn kracht en van Zijn
karakter en aanspraken. “Hierin is toch iets wonderlijks”, zei de man, “dat gij niet weet, vanwaar Hij
komt, maar mijn ogen heeft Hij geopend. Wij weten, dat God naar zondaars niet hoort, maar is iemand
godvruchtig, en doet hij Zijn wil, die verhoort Hij. Van eeuwigheid is het niet gehoord, dat iemand de
ogen van een blindgeborene geopend heeft. Als Deze niet van God was gekomen, Hij had niets kunnen
doen”.
De man was zijn ondervragers op hun eigen terrein tegemoet getreden. Op zijn redenering hadden zij
geen antwoord. De Farizeeën waren zeer verbaasd, en zij zwegen — met stomheid geslagen door zijn
scherpe, besliste woorden. Een ogenblik lang bleef het stil. Toen trokken de dreigend uitziende
priesters en rabbi’s hun mantels dichter om zich heen, alsof ze vreesden door aanraking met hem
besmet te worden — “Gij zijt geheel in zonden geboren, en wilt gij ons leren?”66 en op deze wijze
wierpen zij hem uit.
Jezus hoorde wat zij gedaan hadden; en toen Hij de man kort daarna aantrof, zei Hij: “Gelooft gij in
de Zoon des mensen?” Voor de eerste maal keek de blinde man in het gelaat van Hem Die hem genezen
had. Voor de Raad had hij gezien hoe zijn ouders bezorgd en ontsteld waren; hij had naar de vertoornde
gezichten van de rabbi’s gekeken; nu rustten zijn ogen op het liefderijke, vredige gelaat van Jezus.
Reeds had hij, tegen een hoge prijs, Hem erkend als een afgezant van de goddelijke macht; nu werd
hem een hogere openbaring geschonken.
Op de vraag van de Heiland: “Gelooft gij in de Zoon des mensen?”68 antwoordde de blinde met de
vraag: “Wie is Hij, Here, dat ik in Hem moge geloven?” En Jezus zeide: “Gij hebt Hem niet slechts
gezien, maar Die met u spreekt, Die is het”. De man wierp zich in aanbidding aan de voeten van de
Heiland. Niet alleen was zijn natuurlijk gezichtsvermogen aan hem teruggegeven, maar ook de ogen
van Zijn begripsvermogen waren geopend. Christus was geopenbaard aan zijn ziel, en hij nam Hem
aan als de Gezondene Gods.
306