De Wens der Eeuwen door Ellen White

gegeven, opdat ook gij doet, gelijk Ik u gedaan heb. Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, een slaaf staat niet
boven zijn heer, noch een gezant boven zijn zender”.
Christus wilde Zijn discipelen te verstaan geven dat, hoewel Hij hun de voeten had gewassen, dit niet
in het minst afdeed aan Zijn waardigheid. “Gij noemt Mij Meester en Here, en gij zegt dat terecht,
want Ik ben het”. En doordat Hij zo oneindig veel hoger stond dan zij, gaf Hij aan deze dienst genade
en betekenis. Niemand was zo verheven als Christus, en niettemin vernederde Hij Zich tot de geringste
plicht. Opdat Zijn volk niet misleid zou worden door de zelfzucht die in het natuurlijke hart woont en
die sterker wordt door het dienen van zichzelf, gaf Christus Zelf een voorbeeld van nederigheid. Hij
wilde dit belangrijke onderwerp niet aan een mens overlaten. Hij beschouwde het als van groot belang,
dat Hijzelf, Hij Die God gelijk is, Zijn discipelen diende. Terwijl zij streden om de eerste plaats, boog
Hij, voor Wie alle knie zich zal buigen, Wie te dienen de engelen der heerlijkheid zich een eer achten,
Zich neder om de voeten te wassen van degenen die Hem Here noemden. Hij waste de voeten van Zijn
verrader.
In Zijn leven en lessen heeft Christus een volmaakt voorbeeld gegeven van het onzelfzuchtig dienen,
dat zijn oorsprong vindt in God. God leeft niet voor Zichzelf. Door de wereld te scheppen en alle
dingen in stand te houden, dient Hij voortdurend anderen. “Hij laat Zijn zon opgaan over bozen en
goeden en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen”. Dit ideaal van dienen heeft God
aan Zijn Zoon toevertrouwd. Het was Jezus gegeven aan het hoofd der mensheid te staan, opdat Hij
deze door middel van Zijn voorbeeld zou leren, wat dienen betekent. Zijn gehele leven stond onder de
wet van dienstbetoon. Hij hielp allen, diende allen. Op deze wijze maakte Hij de wet van God in Zijn
leven waar, en toonde door Zijn voorbeeld aan, hoe wij die wet moeten gehoorzamen.
Steeds weer had Jezus getracht dit beginsel bij Zijn discipelen ingang te doen vinden. Toen Jacobus
en Johannes om een hogere positie dan de anderen hadden verzocht, had Hij gezegd: “Wie onder u
groot wil worden, zal uw dienaar zijn”. In Mijn koninkrijk is voor het principe van voorkeur en
voorrang geen plaats. De enige grootheid is de grootheid der nederigheid. Het enige onderscheid wordt
gevonden in toewijding aan de dienst voor anderen.
En nu Hij de voeten der discipelen had gewassen, zei Hij: “Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat ook
gij doet gelijk Ik u gedaan heb”. Met deze woorden gebood Christus hun niet alleen de gastvrijheid te
beoefenen. Hiermee werd méér bedoeld dan het wassen van de voeten van hun gasten om het stof van
de reis te verwijderen. Christus stelde hier een godsdienstige handeling in. Door de daad van onze
Here werd deze nederige dienst gemaakt tot een gewijde instelling. Deze instelling moest door de
discipelen in acht worden genomen, opdat zij voortdurend Zijn lessen in nederigheid en dienstbetoon
in gedachten zouden houden.
Deze instelling is de door Christus aangewezen voorbereiding voor de dienst van het Avondmaal.
Terwijl trots, onenigheid en het strijden om de eerste plaats worden gekoesterd, kan het hart niet in
gemeenschap met Christus treden. We zijn niet gereed de gemeenschap met Zijn lichaam en bloed te
ontvangen. Daarom heeft Jezus de gedachtenis aan Zijn nederigheid ingesteld, deze eerst in acht te
nemen.
422