De Wens der Eeuwen door Ellen White

De engelen der heerlijkheid vinden hun vreugde in het geven het geven van liefde en onvermoeib are
zorg aan zielen die gevallen en onheilig zijn. Hemelse wezens zoeken de harten der mensen; zij
brengen licht van de hemelse hoven aan deze donkere wereld; door zachtmoedige en trouwe hulp
bewegen zij de geest van de mens om de verlorenen te brengen in gemeenschap met Christus, Die nog
dichterbij is dan zijzelf kunnen vermoeden.
Wanneer wij ons van alle beperkte voorstellingen afwenden, aanschouwen we God in Christus. Op
Jezus ziende, ontdekken we, dat de heerlijkheid Gods uit geven bestaat. “Ik doe niets uit Mijzelf”, zei
Christus; “de levende Vader heeft Mij gezonden en Ik leef door de Vader”. “Ik zoek niet Mijn eer”,
maar de eer van Hem Die Mij gezonden heeft. In deze woorden komt het grote beginsel tot uitdrukking
dat de levenswet voor het heelal vormt. Christus ontving alle dingen van God, doch Hij nam om te
geven. Zo is het ook in de hemelse hoven, in Zijn dienstwerk voor alle geschapen wezens: door de
geliefde Zoon vloeit het leven van de Vader tot allen; door de Zoon keert het, in lofzegging en
vreugdevolle dienst, een stroom van liefde, terug tot de grote Bron aller dingen. En zo is door Christus
de cirkelgang der weldadigheid volkomen, waardoor het karakter van de grote Gever, de wet des levens,
wordt geopenbaard.
In de hemel zelf werd deze wet verbroken. De zonde ontstond door zelfzucht. Lucifer, de overdekkende
cherub, wenste de eerste in de hemel te zijn. Hij probeerde over de hemelse wezens macht te verkrijgen,
hen van hun Schepper af te trekken en eerbetoon voor hemzelf af te dwingen. Daarom stelde hij God
op verkeerde wijze aan hen voor, door Hem een verlangen naar zelfverheffing toe te schrijven. Hij
trachtte de liefhebbende Schepper te bekleden met zijn eigen boze karaktertrekken. Zo misleidde hij
de engelen. Zo misleidde hij de mensen. Hij bracht hen ertoe om aan het woord van God te twijfelen
en Zijn goedheid te wantrouwen. Omdat God een God van gerechtigheid en van geduchte majesteit is,
bewerkte Satan, dat ze Hem als streng en onverzoenlijk gingen zien. Op deze wijze haalde hij de
mensen ertoe over zich bij hem in zijn opstand tegen God aan te sluiten, en de nacht van weedom viel
over de wereld.
De aarde was donker, doordat men God miskende. Om de donkere schaduwen te verdrijven en de
wereld tot God terug te brengen, moest Satans misleidende macht worden verbroken. Dit kon niet door
geweld gebeuren. Het uitoefenen van geweld is in strijd met de beginselen van Gods regering. Hij wil
alleen in liefde worden gediend; en liefde kan niet worden gedwongen; ze kan niet worden gewonnen
door geweld of macht. Liefde wordt alleen door liefde opgewekt. God kennen is Hem liefhebben; Zijn
karakter moet geopenbaard worden als tegengesteld aan het karakter van Satan. Dit werk kon slechts
door één Wezen in het ganse heelal worden verricht. Alleen Hij Die de hoogte en diepte van de liefde
Gods kent, kon deze bekendmaken. Over de donkere nacht van de wereld moest de Zon der
Gerechtigheid opgaan met “genezing onder haar vleugelen”.
Het plan voor onze verlossing was niet een latere overweging, niet een plan dat opgesteld werd na de
val van Adam. Het was een openbaring van “het geheimenis, eeuwenlang verzwegen”.16 Het was een
openbaring van de beginselen die van eeuwigheid af de grondslag van Gods troon zijn geweest. Van
den beginne aan wisten Christus en God van de val van Satan, en van de val van de mens door de
misleidende macht van de afvallige. God bestemde het niet zo, dat er zonde moest komen, maar Hij
voorzag het bestaan van de zonde, en Hij trof voorzieningen om die verschrikkelijke omstandigheid
tegemoet te treden. Zo groot was Zijn liefde voor de wereld, dat Hij Zich verbond om Zijn eniggeboren
Zoon te geven, “opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe”.
6