De Wens der Eeuwen door Ellen White

wachten en Gods plan te volgen. Maar door de Here vooruit te snellen, kon hij niets bereiken. Jezus
zegt hem: “Volg Mij”. Snel Mij niet vooruit. Dan zult ge de legerscharen van Satan niet alleen
tegemoet te treden. Laat Mij u vooruitgaan, en ge zult door de vijand niet worden overwonnen.
Terwijl Petrus naast Jezus voortwandelde, zag hij, dat Johannes hen volgde. Hij werd vervuld met een
verlangen om diens toekomst te weten, en hij zei “tot Jezus: Here, maar wat zal met deze gebeuren?
Jezus zeide tot hem: Indien Ik wil, dat hij blijft, totdat Ik kom, wat gaat het u aan? Volg gij Mij”. Petrus
had eraan moeten denken, dat zijn Here hem alles zou openbaren wat voor hem het beste was om te
weten. Het is de plicht van een ieder om Christus te volgen, zonder zich nodeloos ongerust te maken
over het werk dat aan anderen is toegewezen. Door van Johannes te zeggen: “Indien Ik wil, dat hij
blijft, totdat Ik kom”, verzekerde Jezus niet dat deze discipel zou blijven leven tot de tweede komst
van de Here. Hij stelde slechts Zijn eigen oppermacht vast, en dat, indien Hij zou willen dat dit zou
gebeuren, het geen enkele invloed op het werk van Petrus zou hebben. De toekomst van Johannes en
Petrus lag in handen van hun Here. Gehoorzaamheid om Hem te volgen was de plicht die van elk van
hen werd geëist.
Hoevelen zijn er heden als Petrus! Zij stellen belang in de zaken van anderen, en zijn vol verlangen
om te weten wat de plicht van die anderen is, terwijl ze in gevaar verkeren hun eigen plicht te verzaken.
Het is onze taak op Christus te zien en Hem te volgen. Wij zullen fouten zien in het leven van anderen,
en gebreken in hun karakter. De mensheid is omringd door zwakheden. Maar in Christus zullen we
volmaaktheid vinden. Door op Hem te zien, zullen wij worden veranderd. Johannes bereikte een zeer
hoge leeftijd. Hij was getuige van de verwoesting van Jeruzalem, en van de ondergang van de trotse
tempel, — een zinnebeeld van de uiteindelijke ondergang van de wereld. Tot in zijn laatste dagen
leefde Johannes dicht bij zijn Here. De last van zijn getuigenis aan de gemeenten luidde: “Geliefden,
laten wij elkander liefhebben”; “wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem”.
Petrus was opnieuw in zijn apostolaat bevestigd, maar de eer en het gezag dat hij van Christus ontving,
hadden hem niet de oppermacht over zijn broeders gegeven. Dit had Christus duidelijk gemaakt, toen
Hij als antwoord op de vraag van Petrus: “Wat zal met deze gebeuren?”30 had gezegd: “Wat gaat het
u aan? Volg gij Mij”. Petrus werd niet de waardigheid verleend van hoofd der kerk. De gunst die
Christus hem had bewezen door hem zijn ontrouw te vergeven en hem het hoeden van de kudde toe te
vertrouwen, en Petrus’ eigen gelovig volgen van Christus, wonnen voor hem het vertrouwen van zijn
broeders. Hij had veel invloed op de gemeente. Maar Petrus droeg de les die Jezus hem bij het Meer
van Galilea had geleerd, zijn gehele leven met zich mee. Toen hij door de Heilige Geest aan de
gemeenten schreef, zei hij:
”De oudsten onder u vermaan ik dan als medeoudste en getuige van het lijden van Christus, die ook
een deelgenoot ben van de heerlijkheid welke zal geopenbaard worden: hoedt de kudde Gods die bij u
is, niet gedwongen, maar uit vrije beweging, naar de wil van God, niet uit schandelijke winzucht, maar
uit bereidwilligheid, niet als heerschappij voerende over hetgeen u ten deel gevallen is, maar als
voorbeelden der kudde. En wanneer de Opperherder verschijnt, zult gij de onverwelkelijke krans der
heerlijkheid verwerven”.
531