De Wens der Eeuwen door Ellen White

Als zij tot deze instelling komen, moeten de kinderen Gods terugdenken aan de woorden van de Here
van leven en heerlijkheid: “Begrijpt gij wat Ik u gedaan heb? Gij noemt Mij Meester en Here, en gij
zegt dat terecht, want Ik ben het. Indien nu Ik, uw Here en Meester, u de voeten gewassen heb, behoort
ook gij elkander de voeten te wassen; want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat ook gij doet gelijk
Ik u gedaan heb. Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, een slaaf staat niet boven zijn heer, noch een gezant
boven zijn zender. Indien gij dit weet, zalig zijt gij, als gij het doet”. In de mens woont die neiging
zichzelf hoger te achten dan zijn broeder, om voor zichzelf te werken, om te streven naar de hoogste
positie; en dikwijls heeft dit boze gevoelens en een bittere geest tot gevolg. De instelling die aan het
Avondmaal des Heren voorafgaat, is bedoeld om de misverstanden uit de weg te ruimen, de mens van
zijn zelfzucht te bevrijden, van zijn voetstuk van zelfverheffing af te halen tot verootmoediging van
het hart, dat hem ertoe zal leiden zijn broeder te dienen.
De heilige Wachter des hemels is aanwezig wanneer dit geschiedt, om het daardoor te maken tot een
daad van onderzoek der ziel, van overtuiging van zonden, en van de gezegende zekerheid, dat onze
zonden zijn vergeven. Christus is daar in de volheid Zijner genade om de gedachtenstroom die in
zelfzuchtige banen heeft gevloeid, te veranderen. De Heilige Geest bezielt de gevoelens van degenen
die het voorbeeld van hun Here volgen.
Wanneer we terugdenken aan de vernedering van de Heiland vooons, volgt de ene gedachte de andere;
een keten van herinneringen wij opgewekt, herinneringen aan Gods grote goedheid en aan de
vriendeliheid en tederheid van aardse vrienden. Vergeten zegeningen, misbruiktesweldaden, versmade
vriendelijkheid komen in herinnering. Wortel van bitterheid die de kostbare plant der liefde hebben
verstikt, worderaan het licht gebracht. Karaktergebreken, het verzaken van onze plicht,
ondankbaarheid tegenover God, koelheid tegenover onze broeders worden ons in herinnering gebracht.
We zien de zonde in het licht waarin God die ziet. Onze gedachten zijn niet meer gedachten van
zelfgenoegzaamheid, maar van strenge zelfveroordeling en verootmoediging. De geest wordt aangezet
om iedere scheidsmuur die de oorzaak van vervreemding is geweest, neer te halen. Kwaad denken en
kwaadspreken worden weggedaan. Zonden worden beleden, ze worden vergeven. De verzachtende
genade van Christus komt in de ziel, en de liefde van Christus brengt harten te zamen in een gezegende
eenheid.
Wanneer de les van de voorbereidingsdienst op deze wijze wordt geleerd, wordt het verlangen naar
een hoger geestelijk leven opgewekt. Aan dit verlangen zal de goddelijke Getuige gehoor geven. De
ziel zal veredeld worden. Wij kunnen deelnemen aan het Avondmaal met de zekerheid dat de zonden
vergeven zijn. Het zonlicht van de gerechtigheid van Christus zal de vertrekken van de geest en de
tempel der ziel vervullen. Wij zien “het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt”.
Voor degenen die de geest van deze dienst aanvaarden, kan het nooit louter een vormendienst worden.
De voortdurende les zal zijn: “Dient elkander door de liefde”. Door het wassen van de voeten van Zijn
discipelen gaf Jezus het bewijs, dat Hij iedere dienst, hoe nederig ook, zou verrichten, indien dit hen
te zamen met Hem tot erfgenaam zou maken van de eeuwige rijkdom van de schatten des hemels. Zijn
discipelen beloofden op plechtige wijze, dat zij door dezelfde handeling te verrichten, evenzo hun
broeders zouden dienen. Steeds wanneer deze instelling op de juiste wijze wordt gevierd, worden de
kinderen Gods in een geheiligde verhouding gebracht, elkander te helpen en te zegenen. Zij beloven
423