De Wens der Eeuwen door Ellen White

mensen zich om Jezus en smeekten Hem van hen heen te gaan, en Hij stemde daarin toe, en nam
terstond het schip naar de andere zijde.
De mensen in Gergesa hadden het levende bewijs van Christus’ macht en genade voor ogen. Ze zagen
de mannen die hun verstand herkregen hadden; maar ze waren zó bevreesd om hun aardse belangen in
gevaar te brengen, dat Hij Die de vorst der duisternis voor hun ogen overwonnen had, behandeld werd
als een indringer, en de Gave des hemels werd door hen van de deur gewezen. Wij hebben niet de
gelegenheid ons af te wenden van de persoon van Christus zoals de Gergezenen dat hadden; maar er
zijn nog steeds veel mensen die weigeren Zijn woord te gehoorzamen, omdat gehoorzaamheid het
opofferen van enige wereldse belangen betekent. Velen verwerpen Zijn genade en verdrijven Zijn
Geest van zich, om niet door Zijn tegenwoordigheid financieel verlies te lijden.
Maar de gevoelëns van de genezen bezetenen waren geheel verschillend. Zij verlangden naar het
gezelschap van hun Verlosser. In Zijn tegenwoordigheid voelden ze zich veilig voor de duivels die
hun leven geteisterd hadden en hun jaren in de kracht van hun leven hadden doen verloren gaan. Toen
Jezus op het punt stond het schip in te gaan, bleven ze dicht aan Zijn zijde, knielden aan Zijn voeten,
en smeekten Hem om hen bij Zich te houden, waar ze steeds zouden kunnen luisteren naar Zijn
woorden. Maar Jezus zei hun, naar huis te gaan en te vertellen, wat grote dingen de Here voor hen had
gedaan.
Hier was een werk voor hen te doen naar een heidens thuis te gaan en te verte'len van de zegen die zij
van Jezus ontvangen hadden. Het was hard voor hen om van de Heiland gescheiden te worden. Stellig
zouden grote moeilijkheden over hen komen in de omgang met hun heidense landgenoten. En hun
lange afzondering van de gemeenschap scheen hun ongeschikt te hebben gemaakt voor het werk dat
Hij hun had gewezen. Maar zodra Jezus hen op hun plicht gewezen had, waren ze bereid te
gehoorzamen. Niet alleen vertelden ze hun eigen gezin en buren over Jezus, maar zij gingen door heel
Decapolis, en verkondigden over I Zijn macht om te behouden, en verhaalden, hoe Hij hen bevrijd had
van de boze geesten. Door dit werk te doen konden zij een grotere zegen ontvangen dan indien ze,
alleen voor hun eigen welzijn, in Zijn tegenwoordigheid waren gebleven. Juist bij het werk om de
goede tijding van het heil te verbreiden, worden we dichter tot de Heiland gebracht.
De twee genezen bezetenen waren de eerste zendelingen die Christus uitzond om het evangelie te
prediken in het gebied van Decapolis. Slechts enkele ogenblikken hadden deze mannen het voorrec ht
gehad te luisteren naar wat Christus leerde. Niet één prediking van Zijn lippen was hun ooit ter ore
gekomen. Zij konden de mensen niet onderwijzen zoals de discipelen die dagelijks met Jezus geweest
waren, dit konden. Maar zij droegen in hun eigen wezen het bewijs mee, dat Jezus de Messias was. Zij
konden vertellen wat ze wisten, wat zij zelf gezien, gehoord en gevoeld hadden van de kracht van
Christus. Dit kan iedereen doen wiens hart geraakt is door de genade van God. Johannes, de discipel
die Jezus liefhad, schreef: “Hetgeen was van den beginne, hetgeen wij gehoord hebben, hetgeen wij
gezien hebben met onze eigen ogen, hetgeen wij aanschouwd hebben en onze handen getast hebben
van het Woord des levens... hetgeen wij gezien en gehoord hebben, verkondigen wij ook u”. Als
getuigen van Christus moeten we vertellen wat we weten, wat we zelf gezien en gehoord en gevoeld
hebben. Indien wij Jezus gevolgd hebben, stap voor stap, dan zullen wij iets veelzeggends te vertellen
hebben aangaande de weg waarin Hij ons geleid heeft. We kunnen vertellen hoe wij Zijn belofte
214