De Wens der Eeuwen door Ellen White

Jezus vraagt de zieke niet, geloof in Hem te hebben. Hij zegt eenvoudig: “Sta op, neem uw matras op
en wandel”. Maar het geloof van de man grijpt dat woord aan. Iedere zenuw en spier trilt van nieuw
leven, en er komt gezonde beweging in zijn verlamde ledematen. Zonder iets te vragen, spant hij zijn
wil in om het bevel van Christus te gehoorzamen, en al zijn spieren gehoorzamen zijn wil. Hij springt
overeind en bemerkt, dat hij een actief mens is geworden.
Jezus had hem niet verzekerd, dat God hem zou helpen. De man had kunnen gaan twijfelen, en zijn
enige kans op genezing op die wijze kunnen verliezen. Maar hij geloofde het woord van Christus, en
door daarnaar te handelen, ontving hij kracht.
Door datzelfde geloof kunnen wij geestelijke genezing ontvangen. Door de zonde zijn wij
afgescheiden van het leven van God. Onze ziel is verlamd. In onszelf zijn we niet méér in staat om een
heilig leven te leiden dan de zwakke man in staat was te lopen. Er zijn vele mensen die hun
hulpeloosheid beseffen, en verlangen naar het geestelijk leven dat hen in harmonie met God zal
brengen; tevergeefs trachten zij het te verkrijgen. In wanhoop roepen zij uit: “Ik, ellendig mens! Wie
zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?” Laten deze wanhopige, worstelende mensen omhoog
zien. De Heiland buigt Zich over datgene wat Hij met Zijn bloed heeft gekocht en zegt met
onuitsprekelijke tederheid en deernis: “Wilt gij gezond worden?” Hij zegt u, op te staan in gezondheid
en vrede. Wacht niet tot u gevoelt dat u genezen bent. Geloof Zijn Woord, en het zal waargemaakt
worden. Plaats uw wil aan de zijde van Christus. Wil Hem dienen, en door te handelen naar Zijn Woord,
zult u kracht ontvangen. Wat ook de slechte gewoonte moge zijn, de hartstocht die, doordat er lang
aan toegegeven is, ziel en lichaam bindt, Christus is in staat ervan te verlossen en verlangt ernaar dat
te doen. Hij zal leven geven aan de ziel die “dood” is “door... overtredingen”. Hij zal de gevangene
die gebonden is door zwakheid en misstappen en banden der zonde bevrijden.
De genezen verlamde boog zich voorover om zijn bed op te nemen, dat alleen bestond uit een mat en
een deken, en terwijl hij zich weer ophief met een heerlijk gevoel, keek hij om zich heen waar zijn
Bevrijder was; maar Jezus was verdwenen in de menigte. De man was bang dat hij Hem niet meer zou
herkennen wanneer hij Hem nog eens zou zien. Terwijl hij zich haastig voortspoedde met vaste,
ongedwongen stap, God prijzende en zich verheugende in zijn nieuw gevonden kracht, ontmoette hij
verschillende Farizeeën en vertelde hun onmiddellijk over zijn genezing. Hij was verbaasd, dat ze zo
koel naar zijn verhaal luisterden.
Met dreigende blikken vielen ze hem in de rede en vroegen hem waarom hij op de sabbatdag zijn bed
droeg. Zij herinnerden hem er streng aan, dat het niet geoorloofd was, op de dag des Heren lasten te
dragen. In zijn vreugde had de man vergeten dat het sabbat was; hij had het niet te veroordelen
gevonden, het bevel op te volgen van iemand die zulk een kracht Gods bezat. Hij antwoordde
vrijmoedig: “Die mij gezond gemaakt heeft, die heeft tot mij gezegd: Neem uw matras op en ga uws
weegs”. Zij vroegen hem, wie het was die dat gedaan had, maar hij kon het niet zeggen. Deze oversten
wisten heel goed, dat er maar Eén was Die getoond had in staat te zijn dit wonder te verrichten; maar
ze wilden een rechtstreeks bewijs hebben, dat het Jezus was, opdat ze Hem zouden kunnen veroordelen
als een sabbatschender. Naar hun oordeel had Hij niet alleen de wet overtreden door een zieke op de
sabbat te genezen, maar Hij had ook heiligschennis gepleegd door hem bevel te geven zijn bed weg te
dragen.
119