De Wens der Eeuwen door Ellen White

gehoorzaamheid aan God in de woestijn, en Hij wilde geen voedsel krijgen door op de voorstellen van
Satan in te gaan. Ten aanschouwe van het universum getuigde Hij, dat het minder erg is te dragen wat
er ook over ons komt, dan op enigerlei wijze af te wijken van de wil van God.
“Niet alleen van brood zal de mens leven, maar van alle woord dat uit de mond Gods uitgaat”. Dikwijls
wordt de volgeling van Christus gebracht naar een punt waar hij God niet kan dienen maar wel zijn
wereldse belangen kan behartigen. Misschien schijnt het, dat gehoorzaamheid aan een eenvoudig
gebod van God zijn bron van inkomsten zal afsnijden. Satan zou hem willen doen geloven, dat hij de
overtuiging van zijn geweten moet opofferen. Maar het enige waarop we in deze wereld kunnen
vertrouwen, is het Woord van God. “Zoekt eerst Zijn koninkrijk en Zijn gerechtigheid, en dit alles zal
u bovendien geschonken worden”. Zelfs in dit leven is het niet goed voor ons af te wijken van de wil
van onze Vader in de hemel. Wanneer we de kracht van Zijn Woord leren kennen, zullen we niet
ingaan op de voorstellen van Satan om voedsel te verkrijgen of om ons leven te redden. Onze enige
vraag zal luiden: Wat is Gods bevel? En wat is Zijn belofte? Wanneer we deze dingen weten, zullen
we het ene gehoorzamen en het andere vertrouwen.
In het laatste grote conflict in de strijd met Satan zullen zij die God getrouw zijn, bemerken dat alle
aardse hulp voor hen zal worden afgesneden. Omdat ze weigeren in gehoorzaamheid aan aardse
machten Zijn wet te verbreken, zal hun verboden worden te kopen of te verkopen. Ten slotte zal bevel
worden gegeven hen ter dood te brengen. Zie Openb. 13:-. Maar aan degene die gehoorzaamt, is de
belofte gegeven: “Die zal op hoogten wonen; rotsvestingen zullen zijn burcht wezen; zijn brood is
gewis, zijn water verzekerd”. Volgens deze belofte zullen de kinderen Gods leven. Wanneer de aarde
door gebrek ten onder gaat, zullen zij worden gevoed. “In boze tijd zullen zij niet beschaamd worden,
in dagen van hongersnood zullen zij verzadigd worden”.21 De profeet Habakuk zag die tijd van ellende,
en zijn woorden brachten het geloof van de gemeente tot uitdrukking: “A1 zou de vijgeboom niet
bloeien en er geen opbrengst aan de wijnstokken zijn, de vrucht van de olijfboom teleurstellen; al
zouden de akkers geen spijs opleveren, de schapen uit de kooi verdreven zijn en er geen runderen in
de stallingen zijn, nochtans zal ik juichen in de Here, jubelen in de God van mijn heil”.
Van al de lessen die we kunnen leren uit de eerste grote verzoeking van de Here, is er niet één zo
belangrijk als de les die ons leert dat we onze begeerten en hartstochten moeten beheersen. Door alle
eeuwen heen hebben verzoekingen die een beroep deden op de stoffelijke natuur, de meeste uitwerking
gehad voor het ontaarden en verlagen van het mens-dom. Door onmatigheid tracht Satan de geestelijke
en zedelijke krachten die God aan de mens als een onschatbare gave heeft gegeven, te verwoesten. Op
deze wijze wordt het voor de mens onmogelijk om dingen van eeuwigheidswaarde op hun juiste
waarde te schatten. Door zinnelijkheid en genotzucht tracht Satan ieder spoor van gelijkenis met God
uit de ziel uit te wissen.
De onbeheerste uitspattingen en de daaruit voortvloeiende ziekte en verval die bij de eerste komst van
Christus bestonden, zullen, in een nog sterkere mate van boosaardigheid voor Zijn tweede komst weer
bestaan. Christus verklaart, dat de toestand van de aarde zal zijn als in de dagen voor de zondvloed, en
zoals in Sodom en Gomorra. Iedere voorstelling van de overleggingen van het hart zal voortdurend
boos zijn. Wij leven nu op de grens van die verschrikkelijke tijd, en wij zouden de les van het vasten
van de Heiland ter harte kunnen nemen. Alleen door de onuitsprekelijke zielsangst die Christus
65