De Wens der Eeuwen door Ellen White

Het koninkrijk Gods komt niet met uiterlijke vertoning. Het evangelie van de genade Gods, met zijn
geest van zelfverloochening, kan nooit in harmonie zijn met de geest der wereld. De beginselen van
die beiden zijn elkaar vijandig. “Een ongeestelijk mens aanvaardt niet hetgeen van de Geest Gods is,
want het is hem dwaasheid en hij kan het niet verstaan, omdat het slechts geestelijk te beoordelen is”.
Maar heden zijn er in de godsdienstige wereld velen die, naar zij geloven, werken voor de oprichting
van het koninkrijk van Christus als een aardse, tijdelijke heerschappij. Zij verlangen onze Here tot
heerser te maken over de koninkrijken van deze wereld, de heerser aan de hoven en in de legerkampen
van deze wereld, in de gerechtsgebouwen, de paleizen en op de marktplaatsen. Zij verwachten, dat Hij
zal regeren door wettelijke verordeningen, die door het menselijk gezag worden opgelegd. Aangezien
Christus hier nu niet persoonlijk aanwezig is, willen zij zich wel verbinden in Zijn plaats te handelen,
de wetten van Zijn koninkrijk ten uitvoer te brengen. In de dagen van Christus wensten de Joden de
oprichting van een dergelijk koninkrijk. Zij zouden Jezus hebben aangenomen, indien Hij gewillig was
geweest een tijdelijke heerschappij te vestigen, met geweld datgene door te voeren wat zij
beschouwden als de wetten van God, en hen de uitvoerders van Zijn wil en de dragers van Zijn gezag
te maken. Maar Hij zei: “Mijn koninkrijk is niet van deze wereld”. Hij wilde de aardse troon niet
aanvaarden.
De regering waaronder Jezus leefde, was corrupt en onderdrukkend; overal heersten schreeuwende
misstanden — afpersing, onverdraagzaamheid, en meedogenloze wreedheid. Toch probeerde de
Heiland niet, burgerlijke hervormingen teweeg te brengen. Hij viel niet de nationale misbruiken aan,
en veroordeelde ook de nationale vijanden niet. Hij mengde Zich niet in het gezag of beheer van hen
die aan de macht waren. Hij Die ons voorbeeld was, hield Zich afzijdig van aardse regeringen. Niet
omdat Hij voor de smarten der mensen onverschillig was, maar omdat de middelen ter verbetering niet
enkel in menselijke en uiterlijke maatregelen lagen. Om een doeltreffende uitwerking te verkrijgen,
moest de genezing de mensen persoonlijk bereiken en het hart vernieuwen.
Niet door beslissingen van gerechtshoven of raadsvergaderingen of vergaderingen van een wetgeve nde
macht, niet door de bescherming van de groten der aarde wordt het koninkrijk van Christus opgericht,
maar door het inplanten van het karakter van Christus in de mens door het werk van de Heilige Geest.
“Doch allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden,
hun die in Zijn naam geloven; die niet uit bloed, noch uit de wil des vlezes, noch uit de wil eens mans,
doch uit God geboren zijn”. Hier vinden we de enige macht die de verheffing van de mensen kan
bewerken. En het menselijk middel om dit werk tot stand te brengen, is de onderwijzing en de naleving
van het Woord van God.
Toen de apostel Paulus zijn dienstwerk in Corinthe begon, in die dichtbevolkte, rijke en goddeloze
stad, die bezoedeld was met de weerzinwekkende ondeugden van het heidendom, zei hij: “Ik had niet
besloten iets te weten onder u, dan Jezus Christus en Die gekruisigd”. Toen hij later schreef aan enigen
van degenen die door de vuilste zonden besmet waren geweest, kon hij zeggen: “Maar gij hebt u laten
afwassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd door de naam van de Here Jezus
Christus en door de Geest van onze God”. “Ik dank God te allen tijde over u, vanwege de genade Gods,
die u in Christus Jezus geschonken is”.
328