De Wens der Eeuwen door Ellen White

hun stilzwijgen spraken ze het doodvonnis uit over de profeet van God, om de wraakgevoelens van
een zedeloze vrouw te bevredigen.
Herodes wachtte tevergeefs van zijn eed ontslagen te worden; toen gaf hij node bevel de profeet terecht
te stellen. Spoedig daarra werd het hoofd van Johannes binnen gebracht voor de ogen van de koning
en zijn gasten. De lippen, die getrouw Herodes gewaarschuwd hadden om zich te bekeren van zijn
leven van zonde, waren voorgoed gesloten. Nooit meer zou men die stem die de mensen tot berouw
riep, horen. De genietingen van één avond hadden het leven gekost van een van de grootste profeten.
O, hoe dikwijls is reeds het leven van een onschuldige ten offer gevallen door de onmatigheid van hen
die hadden moeten waken over het recht! Hij die de bedwelmende beker aan zijn lippen zet, stelt
zichzelf verantwoordelijk voor al de onrechtvaardige dingen die hij zou kunnen doen wanneer hij
onder de bedwelmende invloed daarvan is. Door zijn zintuigen af te stompen, maakt hij het zich
onmogelijk een overwogen oordeel uit te spreken of een juist inzicht te hebben van goed en kwaad.
Hij opent voor Satan de weg om door hem de onschuldigen te verdrukken en te gronde te richten. “De
wijn is een spotter, de drank een luidruchtige, ieder die zich daaraan overgeeft, is onwijs.”Op deze
wijze wordt “het recht teruggedrongen... en wie wijkt van het kwade, wordt het slachtoffer van
uitbuiting”. Zij die rechtsbevoegdheid hebben over het leven van hun medemensen, moeten
beschouwd worden als schuldig aan een misdaad wanneer zij zich overgeven aan onmatigheid. Allen
die de wet moeten uitvoeren, moeten de wet ook houden. Zij moeten mannen met zelfbeheersing zijn.
Zij moeten volledig macht hebben over hun lichamelijke, geestelijke en zedelijke krachten, opdat ze
een gezond verstand en een groot rechtvaardigheidsgevoel zullen bezitten.
Het hoofd van Johannes de Doper werd aan Herodias gebracht, en zij ontving het met duivelse
voldaanheid. Ze verheugde zich in haar wraak, en vleide zich met de gedachte dat het geweten van
Herodes niet langer verontrust zou zijn. Maar uit haar zonde kwam voor haar geen geluk voort. Haar
naam werd berucht en werd verafschuwd, terwijl Herodes meer gefolterd werd door wroeging dan hij
door de waarschuwingen van de profeet geweest was. De invloed van wat Johannes de Doper geleerd
had, werd niet tot zwijgen gebracht; die zou reiken tot ieder geslacht tot het einde der tijden.
Zijn zonde stond Herodes steeds voor ogen. Voortdurend trachtte hij bevrijd te worden van de
aanklachten van een schuldig geweten. Zijn vertrouwen in Johannes bleef ongeschokt. Wanneer hij
terugdacht aan Johannes’ zelfverloochenend leven, zijn plechtige, ernstige oproepen, zijn gezond
oordeel in het raad geven, en wanneer hij dan eraan dacht hoe hij aan zijn einde kwam, kon Herodes
geen rust vinden. Wanneer hij bezig was met staatszaken, wanneer hij eerbewijzen van mensen in
ontvangst nam, toonde hij een glimlachend gelaat en een waardige houding, terwijl hij een bezorgd
hart verborg, aanhoudend terneergedrukt door de angst dat er een vloek op hem rustte.
Herodes was diep onder de indruk van de woorden van Johannes dat niets verborgen kan zijn voor
God. Hij was ervan overtuigd, dat God overal tegenwoordig is, dat Hij getuige was geweest van de
brasserij in de feestzaal, dat Hij het bevel om Johannes te onthoofden gehoord had en de vreugde van
Herodias gezien had, en de belediging die zij het afgehouwen hoofd van de man die haar bestraft had,
had toegevoegd. En vele dingen die Herodes uit de mond van de profeet had gehoord, spraken nu
duidelijker tot zijn geweten dan de prediking in de woestijn gedaan had.
134