De Wens der Eeuwen door Ellen White

De discipelen waren geneigd te denken dat hun Meester had moeten voldoen aan het verzoek om een
teken aan de hemel. Zij geloofden, dat Hij volkomen in staat was om dat te doen, en dat een dergelijk
teken Zijn vijanden tot zwijgen zou brengen. Zij zagen niet de onoprechtheid van de vitters.
Maanden later, “toen intussen duizenden mensen waren bijeengekomen, zodat zij elkander
verdrongen”, herhaalde Jezus dezelfde les. “Hij begon te spreken, in de eerste plaats tot Zijn discipelen:
Wacht u voor de zuurdesem, dat is de huichelarij, der Farizeeën”.
De zuurdesem die in het meel wordt gedaan, werkt onopgemerkt, en verandert de gehele massa naar
zijn eigen natuur. Wanneer zo de huichelarij wordt toegestaan in het hart verblijf te houden, doordringt
ze het karakter en het leven. Een treffend voorbeeld van de huichelarij van de Farizeeën: Christus had
reeds een berisping gegeven in het veroordelen van het gebruik van het “korban”, waardoor het
verwaarlozen van de kinderplicht verborgen werd onder een valse schijn van vrijgevigheid jegens de
tempel. De schriftgeleerden en Farizeeën brachten op bedekte wijze bedrieglijke beginselen naar voren.
Zij verborgen de ware strekking van hun leerstellingen, en benutten elke gelegenheid om ze listig in
de geest van hun toehoorders in te prenten. Wanneer deze valse beginselen eenmaal aangenomen
waren, werkten ze als zuurdesem in het meel, doordat ze het karakter doordrenkten en vervormden.
Juist deze bedrieglijke leer maakte het voor de mensen zo moeilijk om de woorden van Christus aan
te nemen.
Dezelfde invloeden werken ook nu door degenen die trachten de wet van God zó te verklaren, dat zij
in overeenstemming is met hun praktijken. Deze groep mensen valt de wet niet openlijk aan, maar
brengt bespiegelende theorieën naar voren die de beginselen der wet ondermijnen. Zij verklaren de
wet op zulk een wijze, dat zij haar kracht vernietigen.
De huichelarij van de Farizeeën was het resultaat van zelfzucht. Zelfverheerlijking was het doel van
hun leven. Dit bracht hen ertoe de Schriften te verdraaien en verkeerd toe te passen, en dit maakte hen
blind voor het doel van Christus’ opdracht. Zelfs de discipelen van Christus verkeerden in het gevaar
die; sluwe kwaad te koesteren. Zij die zich rekenden onder de volgelingen van Jezus, maar die niet
alles verlaten hadden om Zijn discipelen te worden, werden in hoge mate beïnvloed door de redenering
van de Farizeeën. Zij wankelden dikwijls tussen geloof en ongeloof, en zij zagen niet de schatten van
wijsheid die in Christus verborgen waren. Zelfs de discipelen, hoewel ze voor het oog alles verlaten
hadden om Jezus’ wille, hadden in de grond van hun hart niet opgehouden grote dingen voor zichzelf
te zoeken. Deze geest veroorzaakte de strijd over de vraag wie van hen de voornaamste zou zijn. En
dit kwam tussen hen en Christus te staan, en maakte dat zij zo weinig medegevoel hadden voor Zijn
zelfopofferende taak, en zo moeilijk het geheimenis der verlossing konden begrijpen. Zoals de
zuurdesem, wanneer men die toestaat zijn werk te volbrengen, bederf en rotting zal veroorzaken, zo
bewerkt de zelfzuchtige geest, indien deze gekoesterd wordt, de verontreiniging en ondergang van de
ziel.
Hoe wijdverbreid onder de volgelingen van onze Here is heden ten dage, evenals het was in de dagen
van ouds, deze listige bedrieglijke zonde! Hoe vaak wordt niet onze dienst voor Christus, onze omgang
met elkander geschonden door een geheim verlangen tot zelfverheffing! Hoe dichtbij is steeds de
gedachte, zichzelf geluk te wensen, en het verlangen naar goedkeuring van mensen. Het is eigenliefde,
262