De Wens der Eeuwen door Ellen White

en de komijn; dit kostte hun weinig, en bezorgde hun de naam van nauwgezet en heilig te zijn.
Tegelijkertijd onderdrukten hun nutteloze beperkingen het volk en verwoestten hun eerbied voor het
heilige stelsel dat God Zelf had gegeven. Zij hielden de gedachten van de mensen bezig met
onbelangrijke verschillen en wendden hun aandacht af van de meest belangrijke waarheden.
De gewichtigste zaken van de wet — oordeel, barmhartigheid en trouw — werden verwaarloosd. “Dit”,
zegt Christus, “moest men doen en het andere niet nalaten”. Andere wetten waren door de rabbi’s op
gelijke wijze verdraaid. In de voorschriften die Mozes gegeven had, was het verboden iets onreins te
eten. Het nuttigen van varkensvlees en het vlees van bepaalde andere dieren werd verboden, omdat de
kans bestond dat daardoor het bloed verontreinigd zou worden en het leven verkort. Maar de Farizeeën
lieten deze beperkingen niet zoals God ze had gegeven. Zij gingen tot onverantwoorde uitersten. Men
eiste onder andere van de mensen, dat zij al het water dat gebruikt werd, zouden zeven voor het geval
dat daarin een heel klein insect zou kunnen zijn, dat gerekend zou moeten worden onder de onreine
dieren. Jezus stelde deze kleinzielige eisen tegenover de grote omvang van hun werkelijke zonden, en
zei tot de Farizeeën:”Gij blinde wegwijzers, die de mug uitzift, maar de kameel doorzwelgt”.
”Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, gij huichelaars, want gij gelijkt op witte graven, die van buiten
wel schoon schijnen, maar van binnen vol zijn van doodsbeenderen en allerlei onreinheid”. Zoals het
gewitte en prachtig versierde graf de ontbindende resten daarbinnen verborg, zo verborg de uiterlijke
heiligheid van de priesters en de oversten hun ongerechtigheid. Jezus vervolgde:
”Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, gij huichelaars, want gij bouwt de grafsteden der profeten en
verfraait de gedenktekenen der rechtvaardigen, en gij zegt: Indien wij geleefd hadden in de dagen
onzer vaderen, zouden wij met hen geen gemene zaak gemaakt hebben ten opzichte van het bloed der
profeten. Gij getuigt dus van uzelf, dat gij zonen zijt van de moordenaars der profeten”. Om hun
achting te tonen voor de gestorven profeten, beijverden de Joden zich om hun graven te verfraaien;
maar zij trokken geen voordeel uit hun lezingen en sloegen ook geen acht op hun berispingen.
In de dagen van Christus hechtte men een bijgelovige waarde aan de rustplaatsen van de doden, en
grote sommen geld werden verkwist voor het versieren. In de ogen van God was dit afgoderij. Door
hun ongerechtvaardigde eerbied voor de doden, lieten de Joden zien dat zij niet God liefhadden boven
alles en hun naaste als zichzelf. Dezelfde afgoderij wordt ook heden nog bedreven. Velen maken zich
er schuldig aan, de weduwe en de wees, de zieke en de arme te verwaarlozen, om dure gedenktekenen
te kunnen bouwen voor de doden. Tijd, geld en arbeid worden rijkelijk aan dit werk besteed, terwijl
de plichten tegenover de levenden — plichten die Christus ons duidelijk heeft opgelegd — nagelaten
worden.
De Farizeeën bouwden de graven van de profeten en versierden hun gedenktekenen en zeiden tot
elkander: Indien wij geleefd hadden in de dagen van onze vaderen, zouden wij geen gemene zaak met
hen hebben gemaakt bij het vergieten van het bloed van Gods dienstknechten. Terzelfdertijd maakten
zij plannen om Zijn Zoon het leven te benemen. Dit moet een les zijn voor ons. Het moet onze ogen
openen voor de macht van Satan om de geest die zich afwendt van het licht der waarheid, te misleiden.
Velen volgen het spoor van de Farizeeën. Zij eren hen die voor hun geloof zijn gestorven. Zij
verwonderen zich over de verblindheid van de Joden die Christus verwierpen. Hadden wij in Zijn tijd
399