De Wens der Eeuwen door Ellen White

Christus nu veel beter, en gaf zich over aan God voor leven of voor dood, wat ook maar het best de
belangen van de zaak die hij liefhad, zou kunnen dienen.
Nadat de boodschappers vertrokken waren, sprak Jezus tot het volk over Johannes. Het hart van de
Heiland ging in medeleven uit naar de getrouwe getuige, die nu opgesloten was in de kerker van
Herodes. Hij wilde niet, dat het volk de gevolgtrekking zou maken, dat God Johannes verlaten had, of
dat zijn geloof had gefaald op de dag dat het beproefd werd, “Wat zijt gij in de woestijn gaan
aanschouwen?” zei Hij. “Een riet, door de wind bewogen?”
De hoge rietstengels die langs de Jordaan groeiden en die met iedere wind meebogen, gaven een juiste
voorstelling van de rabbi’s, die daar gestaan hadden als critici en rechters over de boodschap van de
Doper. Zij werden heen en weer bewogen door de wind van de publieke opinie. Zij wilden zich niet
vernederen om de hart-doorzoekende boodschap van de Doper aan te nemen, maar uit vrees voor het
volk durfden ze toch niet openlijk zijn werk tegenstaan. Maar de boodschapper Gods was niet zo
lafhartig van geest. De menigte die nu om Christus verzameld was, was getuige geweest van het werk
van Johannes. Ze hadden gehoord hoe hij onbevreesd de zonde bestrafte. Tot de eigengerechtige
Farizeeën, de priesterlijke Sadduceeën, koning Herodes en zijn hofhouding, prinsen en soldaten,
tollenaars en boeren, tot allen had Johannes gesproken met een zelfde onomwondenheid. Hij was geen
bevend riet, dat bewogen werd door de wind van menselijke lof en vooroordeel. In de gevangenis was
hij dezelfde in zijn trouw aan God en in zijn ijver voor de gerechtigheid als toen hij de boodschap Gods
predikte in de wildernis. In zijn trouw aan zijn beginselen stond hij zo vast als een rots.
Jezus ging voort: “Maar wat zijt gij gaan zien? Een mens in weelderige kleding? Zie, die weelderige
kleding dragen, zijn aan de hoven der koningen”. Johannes was geroepen om de zonden en de
uitspattingen van zijn tijd te berispen, en zijn eenvoudige kleding en zelfverloochenend leven waren
in overeenstemming met de aard van zijn zending. Rijke gewaden en de weelde van dit leven zijn niet
het deel van Gods dienaars, maar van hen die leven “aan de hoven der koningen”, de heersers van deze
wereld, aan wie de macht en rijkdom daarvan toebehoren. Jezus wilde de aandacht vestigen op de
tegenstelling tussen de kleding van Johannes en de kleding die werd gedragen door de priesters en
oversten. Deze machthebbers kleedden zich in rijke gewaden en met kostbare versierselen. Zij hadden
uiterlijk vertoon lief en hoopten het volk te verblinden en op deze wijze groter aanzien te verkrijgen.
Zij verlangden er meer naar de achting van de mensen te winnen dan de reinheid des harten te
verkrijgen waardoor ze Gods goedkeuring zouden wegdragen. Op die wijze toonden ze aan, dat ze hun
trouw niet aan God, maar aan het koninkrijk dezer wereld gegeven hadden.
“Maar waarom zijt gij dan gegaan?” zei Jezus. “Om een profeet te zien? Je, Ik zeg u, zefs meer dan
een profeet. Deze is het van wie geschreven staat:
Zie, Ik zend Mijn bode voor Uw aangezicht uit, die Uw weg voor U heen bereiden zal.
Voorwaar, Ik zeg u, onder hen die uit vrouwen geboren zijn, is er niemand opgestaan, groter dan
Johannes de Doper”.16 Bij de aankondiging van de geboorte van Johannes had de engel aan Zacharias
verklaard: “Want hij zal groot zijn voor de Here”. Wat bepaalt grootheid in de ogen van de Hemel?
Niet datgene wat de wereld als grootheid ziet; geen rijkdom, of rang, of hoge afkomst, of intellectuele
131