De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 26—Te Kapernaüm
Gedurende de tussenpozen van Zijn reizen door het land vertoefde Jezus vaak te Kapernaüm, en deze
plaats werd bekend als “Zijn eigen stad”. Kapernaüm lag aan de oever van het Meer van Galilea, en
bij de grens van de prachtige vlakte van Gennesareth, ja, bijna erop.
De diepe ligging van het meer geeft aan de vlakte die haar oevers omgeeft, het groeizame zuidelijk
klimaat. Hier groeiden in de dagen van Christus de palmboom en de olijf, hier waren boomen
wijngaarden, groene akkers, een rijke overvloed van vrolijk bloeiende bloemen, en dit alles bevochtigd
door de levende stromen die uit de rotsen ontsprongen. De oevers van het meer, en de bergen die het
op enige afstand omgeven, waren bezaaid met steden en dorpen. Het meer was bedekt met vissersboten.
Overal klopte het drukke, werkzame leven.
Kapernaüm was zeer geschikt om het centrum te zijn van het werk van de Heiland. Omdat het aan de
hoofdweg van Damascus naar Jeruzalem en Egypte gelegen was, en naar de Middellandse Zee, was er
veel doortrekkend verkeer. Mensen uit vele landen trokken door de stad of vertoefden daar voor een
rustpauze tijdens hun heenen terugreizen. Hier kon Jezus alle nationaliteiten en alle standen ontmoeten,
de rijken en de groten zowel als de armen en nederigen, en Zijn lessen zouden uitgedragen worden
naar andere landen en naar vele gezinnen. Op deze wijze zou een onderzoek van de profetieën
aangemoedigd worden, de aandacht gericht worden op de Heiland, en Zijn prediking aan de wereld
gebracht worden.
Niettegenstaande de actie van het Sanhedrin tegen Jezus, zagen de mensen vol verlangen toe hoe Zijn
zending zich zou ontwikkelen. De gehele hemel was aangedaan met belangstelling. Engelen waren de
weg aan het voorbereiden voor Zijn dienstwerk, door de harten van mensen te bewerken en hen tot de
Heiland te trekken.
In Kapernaüm was de zoon van de edelman die door Christus genezen was, een getuige van Zijn macht.
En de hoveling en zijn gezin getuigden van hun geloof. Toen bekend werd, dat de Leraar Zelf onder
hen was, geraakte de gehele stad in opwinding. Menigeen kwam tot Hem. Op sabbat trokken de
mensen in groten getale op naar de synagoge, totdat velen van hen moesten terugkeren, omdat ze niet
meer naar binnen konden.
Allen die de Heiland hoorden, “stonden versteld over Zijn leer, want Zijn woord was met gezag”. “Hij
leerde hen als gezaghebbende en niet als hun schriftgeleerden”. Wat de schriftgeleerden en de oudsten
leerden, was koud en formeel, als een les die ze machinaal uit het hoofd geleerd hadden. Het Woord
van God bezat voor hen geen levengevende kracht. Hun eigen overleveringen en ideeën werden ervoor
in de plaats gesteld. In de tot een sleur geworden reeks diensten beweerden ze dat ze de wet verklaarden,
maar geen inspiratie van God beroerde hun eigen harten of die van hun toehoorders.
Jezus hield zich niet op met de verschillende strijdpunten onder de Joden. Het was Zijn werk, de
waarheid naar voren te brengen. Zijn woorden wierpen stromen van licht over dat wat de patriarchen
en profeten geleerd hadden, en de Schriften kwamen tot de mensen als een nieuwe openbaring. Nooit
tevoren hadden Zijn toehoorders zulk een diepe betekenis in het Woord van God gevonden.
152