De Wens der Eeuwen door Ellen White

Ze zag met smart de beproevingen die in Zijn kinderen jongelingsjaren over Hem kwamen. Door haar
verdediging van datgene waarvan zij wist dat het goed was in Zijn optreden, bracht zij zichzelf soms
in een moeilijke positie. Ze beschouwde de omgang thuis en de tedere wakende zorg van de moeder
over haar kinderen als iets dat van zeer groot belang was voor de vorming van het karakter. De zonen
en dochters van Jozef wisten dit, en door een beroep te doen op haar zorg, probeerden ze de gewoonten
van Jezus naar hun eigen maatstaf te veranderen.
Maria onderhield zich dikwijls met Jezus over deze dingen en drong bij Hem erop aan dat Hij Zich
aan de gebruiken van de rabbi’s zou houden. Maar Hij kon niet overreed worden een verandering te
brengen in Zijn gewoonten de werken van God te overdenken, en het pogen verlichting te brengen in
het lijden van mensen en zelfs van stomme dieren. Wanneer de priesters en de leraars Maria’s hulp
inriepen om toezicht op Jezus uit te oefenen, was zij zeer verontrust; maar er kwam vrede in haar hart,
wanneer Hij haar Schriftgedeelten voorhield die Zijn gewoonten goedkeurden.
Bij tijden aarzelde ze tussen Jezus en Zijn broers, die niet geloofden dat Hij de Afgezant van God was,
maar er was overvloedig bewijs dat Zijn karakter goddelijk was. Ze zag hoe Hij Zichzelf opofferde om
anderen te helpen. Zijn aanwezigheid maakte de atmosfeer in huis zuiverder, en Zijn leven was als
zuurdesem dat werkte in hun gemeenschap. Onschuldig en onbevlekt wandelde Hij te midden van de
onnadenkende, ruwe en onbeleefde mensen; tussen de onrechtvaardige tollenaars, de roekeloze
verkwisters, de onrechtvaardige Samaritanen, de heidense soldaten, de ruwe buren en de bonte menigte.
Hij sprak hier en daar een woord van medeleven, wanneer Hij zag dat mensen vermoeid waren, maar
gedwongen werden zware lasten te dragen. Hij deelde hun lasten en verhaalde aan hen de lessen die
Hij uit de natuur geleerd had over de liefde, de vriendelijkheid, de goedheid van God.
Hij leerde allen dat ze zichzelf moesten beschouwen als mensen die kostbare talenten ontvange n
hadden, die, wanneer ze op de juiste wijze gebruikt werden, hun van de hemelse rijkdommen zouden
verzekeren. Hij verwijderde alle ijdelheid uit het leven, en leerde door Zijn eigen voorbeeld dat ieder
ogenblik van het leven geladen is met gevolgen voor de eeuwigheid, dat we daarvoor moeten zorg
dragen als voor een schat en het moeten gebruiken voor heilige doeleinden. Hij ging geen enkel mens
als waardeloos voorbij, maar trachtte voor iedere ziel het reddende geneesmiddel aan te wenden. In
welk gezelschap Hij Zich ook bevond, Hij leerde hun een les die aan tijd en omstandigheden was
aangepast. Hij trachtte de meest ruwe en onbuigzame mensen te bezielen met hoop, door hun de
verzekering voor te houden dat ze onberispelijk en vlekkeloos konden worden, en zulk een karakter
konden verkrijgen, dat men zou kunnen zien dat zij kinderen Gods waren. Dikwijls ontmoette Hij
mensen die in de macht van Satan waren geraakt en die de kracht niet hadden om zich uit zijn strikken
los te rukken. Tot zo iemand, die ontmoedigd, ziek, verzocht en gevallen was, sprak Jezus dan woorden
van teder medeleven, woorden die nodig waren en begrepen konden worden. Hij ontmoette ook
anderen, die een strijd van man tegen man voerden tegen de vijand der zielen. Zulke mensen moedigde
Hij aan om vol te houden, en verzekerde hun, dat ze zouden overwinnen, omdat de engelen Gods aan
hun zijde waren en hun de overwinning zouden geven. De mensen die Hij op deze wijze hielp, waren
ervan overtuigd, dat Hij Iemand was Die zij volkomen konden vertrouwen. Hij zou de geheimen die
zij Hem mededeelden, niet verraden.
45