De Wens der Eeuwen door Ellen White

voorviel. Er was één huis dat Hij gaarne bezocht het huis van Lazarus, Maria en Martha; want in een
sfeer van geloof en liefde vond Zijn geest rust. Toch was er niemand op aarde die Zijn goddelijke
opdracht kon bevatten of de last kennen die Hij droeg ter wille van de mensen. Dikwijls kon Hij slechts
verlichting vinden door alleen te zijn en gemeenschap te zoeken met Zijn hemelse Vader.
Zij, die geroepen zijn om te lijden ter wille van Christus, die wanbegrip en wantrouwen hebben moeten
verdragen, zelfs in hun eigen gezin, kunnen troost vinden in de gedachte dat Jezus hetzelfde verdragen
heeft. Hij wordt met ontferming bewogen over hen. Hij zegt hun, gemeenschap met Hem te zoeken,
en verlichting te vinden waar Hij dat vond, in gemeenschap met de Vader.
Zij die Christus aanvaarden als hun persoonlijke Heiland, blijven niet als wezen achter om de
beproevingen van het leven alleen te dragen. Hij neemt hen aan als leden van het hemels gezin; Hij
zegt hun, Zijn Vader hun Vader te noemen. Zij zijn Zijn “kleinen”, kostbaar voor God, met Hem
verbonden door de meest tedere en blijvende banden. Hij heeft jegens hen een overvloeiende tederheid,
die datgene wat onze vader en moeder voor ons gevoelden in onze hulpeloosheid, zoveel te boven gaat
als het goddelijke het menselijke te boven gaat.
Aangaande de liefde van Christus jegens Zijn volk is er een prachtige illustratie gegeven in de wetten
die aan Israël gegeven waren. Wanneer een Jood door armoede gedwongen was geweest afstand te
doen van zijn vaderlijk erfdeel en zichzelf als slaaf te verkopen, was het de plicht van zijn naaste
bloedverwant om hem en zijn erfdeel vrij te kopen. Zie Lev. :, 47- ; Buth. :. Zo nam Hij, Die ons het
nauwst “verwant is” is, de taak op Zich, ons en ons erfdeel, verloren door zonde, vrij te kopen. Om
ons te verlossen, werd Hij onze bloedverwant. Nader dan vader, moeder, broer, zuster, vriend of
beminde, is ons de Here onze Heiland. “Vrees niet”, zegt Hij, “want Ik heb u verlost, Ik heb u bij uw
naam geroepen, gij zijt Mijn”. “Omdat gij kostbaar zijt in Mijn ogen en hooggeschat en Ik u liefheb,
geef ik mensen voor u in de plaats en natiën in ruil voor uw leven”.
Christus heeft de hemelse wezens, die Zijn troon omringen, lief; maar wat zal de grote liefde verklaren,
waarmee Hij ons heeft liefgehad? Wij kunnen het niet begrijpen, maar door onze eigen ervaring kunnen
we weten dat het waar is. En indien wij werkelijk met Hem verwant zijn, met welk een tederheid
moeten wij dan zien op hen die de broeders en zusters van onze Here zijn! Moeten we niet snel inzien
wat onze goddelijke verwantschap vereist? Moeten wij niet onze Vader en onze verwanten eren, daar
we zijn aangenomen in het gezin van God?
206