De Wens der Eeuwen door Ellen White

God heeft ons Zijn heilige geboden gegeven, omdat Hij het mensdom liefheeft. Om ons te beschermen
tegen de gevolgen van de overtreding, openbaart Hij de beginselen van de gerechtigheid. De wet is
een uitdrukking van de gedachten van God; wanneer deze wet in Christus wordt aangenomen, wordt
het ook onze gedachte. De wet verheft ons boven de macht van natuurlijke begeerten en neigingen,
boven de verzoekingen die tot zonde leiden. God verlangt, dat wij gelukkig zijn, en Hij gaf ons de
geboden van de wet, opdat wij vreugde zouden vinden door daaraan te ge-hoorzamen. Toen bij de
geboorte van Jezus de engelen zongen:
“Ere Zij God in den hoge, en vrede op aarde, bij mensen des welbehagens”, verklaarden ze de
beginselen van de wet die Hij door Zijn komst groot zou maken en verheerlijken.
Toen op de Sinaï de wet gegeven werd, maakte God aan de mensen de heiligheid van Zijn karakter
bekend, opdat zij in tegenstelling daarmee de zondigheid van hun eigen karakter zouden zien. De wet
werd gegeven om hen te overtuigen van zonde en hun behoefte aan een Heiland te openbaren. Dit zou
gebeuren wanneer de beginselen daarvan door de Heilige Geest in het hart geschreven zouden worden.
Dit werk gebeurt nog altijd. In het leven van Christus worden de beginselen van de wet duidelijk
gemaakt, en wanneer de Heilige Geest Gods het hart aanraakt, wanneer het licht van Christus aan de
mensen hun behoefte aan Zijn reinigend bloed en Zijn rechtvaardigmakende gerechtigheid openbaart,
is de wet nog steeds een macht om ons tot Christus te brengen, opdat wij gerechtvaardigd zouden
worden uit het geloof. “De wet des Heren is volmaakt, zij verkwikt de ziel.”
“Eer de hemel en de aarde vergaat”, zei Jezus, “zal er niet één jota of één tittel vergaan van de wet, eer
alles zal zijn geschied”. De zon die aan de hemel schijnt, de vaste grond waarop wij leven, zijn Gods
getuigen dat Zijn wet onveranderlijk en eeuwig is. Al zouden zij voorbijgaan, de goddelijke geboden
zullen standhouden. “Gemakkelijker zouden hemel en aarde vergaan, dan dat er van de wet één tittel
zou vallen.” De schaduwdienst, die wees op Jezus als het Lam Gods, zou bij Zijn dood afgeschaft
worden; maar de geboden van de decaloog zijn even onveranderlijk als de troon van God.
Aangezien de “wet des Heren volmaakt” is, moet iedere afwijking daarvan boos zijn. Zij die de
geboden van God ongehoorzaam zijn en anderen leren datzelfde te doen, worden door Christus
veroordeeld. Het leven van gehoorzaamheid dat de Heiland leidde, handhaafde de eisen van de wet;
daardoor werd bewezen, dat de wet door het mensdom gehoorzaamd kon worden, en daaruit bleek de
uitnemendheid van karakter, die door gehoorzaamheid aan de wet zou worden ontwikkeld. Allen die
gehoorzamen zoals Hij dat deed, verklaren eveneens, dat de wet “heilig en rechtvaardig en goed” is.
Aan de andere kant ondersteunen zij die Gods geboden verbreken, Satans bewering, dat de wet
onrechtvaardig is en niet gehoorzaamd kan worden. Op deze wijze verlenen ze steun aan de
drogredenen van de grote tegenstander en werpen een smaad op God. Ze zijn de kinderen van de boze,
die de eerste opstandeling was tegen de wet van God. Hen in de hemel toe te laten zou betekenen, dat
wederom de elementen van tweedracht en opstandigheid zouden binnengebracht en het welzijn van
het heelal in gevaar zou worden gebracht. Niemand die opzettelijk één beginsel van de wet
veronachtzaamt, zal het koninkrijk der hemelen binnengaan.
De rabbi’s meenden, dat hun gerechtigheid een paspoort voor de hemel was, maar Jezus verklaarde,
dat het onvoldoende en onwaardig was. Uiterlijke formaliteiten en een theoretische kennis van de
192