De Wens der Eeuwen door Ellen White

wezen de feeste-lijkheden bij de bruiloft vooruit op de vreugde van die dag wanneer Hij Zijn bruid zal
thuishalen in het huis Zijns Vaders, en wanneer de verlosten met de Verlosser zullen aanzitten aan het
bruiloftsmaal des Lams. Hij zegt: “Zoals de bruidegom zich over de bruid verblijdt, zal uw God Zich
over u verblijden”. “Men zal u niet meer noemen: Verlatene... maar gij zult genoemd worden: Mijn
Welgevallen... Want de Here heeft een welgevallen aan u.” “Hij zal Zich over u met vreugde verblijden;
Hij zal zwijgen in Zijn liefde; Hij zal over u juichen met gejubel.” Toen aan de apostel Johannes het
visioen over de hemelse dingen gegeven werd, schreef hij: “En ik hoorde als een stem van een grote
schare en als een stem van vele wateren en als een stem van zware donderslagen, zeggende: Halleluja!
Want de Here, onze God, de Almachtige, heeft het koningschap aanvaard. Laten wij blijde zijn en
vreugde bedrijven en Hem de eer geven, want de bruiloft des Lams is gekomen en Zijn vrouw heeft
zich gereedgemaakt”. “Zalig zij die genodigd zijn tot het bruiloftsmaal des Lams.”
Jezus zag in iedere ziel iemand die de uitnodiging tot Zijn koninkrijk gegeven moest worden. Hij
bereikte de harten der mensen door Zich onder hen te begeven als Iemand Die het beste met hen voor
had. Hij zocht hen op aan de openbare weg, in hun huizen, op de schepen, in de synagoge, aan de oever
van het meer en op het bruiloftsfeest. Hij ontmoette hen bij hun dagelijkse bezigheden, en toonde
belangstelling voor hun aardse belangen. Hij bracht Zijn onderricht in het huisgezin, door gezinnen in
hun eigen huis onder de invloed van Zijn goddelijke tegenwoordigheid te brengen. Zijn sterk
persoonlijk medeleven hielp de harten te winnen. Hij trok Zich dikwijls terug in de bergen voor een
gebed in de eenzaamheid, maar dit was een voorbereiding voor Zijn arbeid onder de mensen in het
drukke leven. Na deze uren keerde Hij terug om zieken verlichting te schenken, de onwetenden
onderwijs te geven, en de ketenen van de gevangenen van Satan te verbreken.
Door persoonlijk contact en persoonlijke omgang gaf Jezus Zijn discipelen onderricht. Soms leerd e
Hij hen, terwijl Hij tussen hen zat op de berghelling; soms bij het meer of wanneer ze langs de wegen
gingen, openbaarde Hij hun de geheimen van het koninkrijk Gods. Hij bepreekte hen niet zoals de
mensen dat in onze tijd doen. Overal waar harten openstonden om de goddelijke boodschap aan te
nemen, verklaarde Hij de waarheden over de weg des heils. Hij gaf Zijn discipelen geen bevel dit of
dat te doen, maar Hij zei: “Volg Mij”. Op Zijn tochten door het land en door de steden nam Hij hen
met Zich mee, opdat ze zouden zien hoe Hij de mensen leerde. Hij verbond hun belang met het Zijne,
en zij sloten zich bij Hem aan in het werk.
Het voorbeeld dat Christus gaf door Zichzelf één te maken met de belangen der mensen, moet worden
opgevolgd door allen die Zijn Woord prediken en door allen die het evangelie van Zijn genade
ontvangen hebben. Wij moeten de omgang met mensen niet verzaken. We mogen onszelf niet van
anderen afzonderen. Om alle lagen der bevolking te kunnen bereiken, moeten we ze tegemoetkomen
op de plaats waar ze zich bevinden. Ze zullen ons zelden uit eigen beweging opzoeken. Niet alleen
vanaf de kansel worden de harten der mensen geraakt door de goddelijke waarheid. Er is een ander
arbeidsveld, misschien nederiger, maar even veelbelovend. Dat vinden we in de huizen van de
nederigen en in de villa’s van de groten; aan de gastvrije tafel en in de bijeenkomsten voor onschuldig
onderling genoegen.
Als discipelen van Christus mogen we ons niet in de wereld begeven alleen uit liefde voor plezier, om
ons met hen te verenigen in hun dwaasheid. Zulke omgang kan alleen maar uitlopen op nadeel. We
86