De Wens der Eeuwen door Ellen White

gehele volk verloren gaat”. Zelfs indien Jezus onschuldig was, zo drong de hogepriester aan, moest
Hij uit de weg geruimd worden. Hij veroorzaakte moeilijkheden, trok de mensen tot Zich en
verminderde het gezag van de oversten. Hij was slechts één mens; het was beter dat Hij zou sterve n
dan dat het gezag van de oversten verzwakt zou worden. Indien het volk het vertrouwen in hun leiders
zou verliezen, zou de nationale kracht te gronde gericht worden. Kajafas legde er de nadruk op, dat na
dit wonder de volgelingen van Jezus waarschijnlijk een revolutie zouden ontketenen. Dan zullen de
Romeinen komen, zei hij, en zij zullen onze tempel sluiten, en onze wetten afschaffen, waardoor zij
ons als natie zullen vernietigen. Wat is het leven van deze Galileeër waard in vergelijking met het
leven van de natie? Indien Hij het welzijn van Israël in de weg staat, bewijzen we dan God niet een
dienst, door Hem uit de weg te ruimen? Het is beter dat één mens omkomt, dan dat het gehele volk te
gronde gaat.
Door te verklaren, dat één mens voor het gehele volk moest sterven, liet Kajafas zien, dat hij enige
kennis van de profetieën bezat, hoewel het een zeer beperkte was. Maar in zijn relaas over dit tafereel
neemt Johannes de profetie op en laat de verstrekkende en diepe betekenis daarvan zien. Hij zegt: “En
niet alleen voor het volk, maar om ook de verstrooide kinderen Gods bijeen te vergaderen”. Hoe
blindelings erkende de hoogmoedige Kajafas de zending van de Heiland!
Op de lippen van Kajafas werd deze zeer kostbare waarheid in een leugen verkeerd. De politiek die hij
voorstond, was gebaseerd op een beginsel dat aan het heidendom ontleend was. Onder de heidenen
had het vage bewustzijn, dat één mens zou moeten sterven voor het mensdom, geleid tot het brengen
van mensenoffers. Kajafas stelde dus voor om door het offer van Jezus het schuldige volk te redden,
niet van overtredingen, maar in overtredingen, opdat zij zouden kunnen voortgaan met zondigen. En
door zijn redenering probeerde hij de tegenwerpingen tot zwijgen te brengen van hen die durfden
beweren, dat er nog niets in Jezus was gevonden dat des doods waardig was.
Tijdens de raadszitting waren de vijanden van Christus diep overtuigd. De Heilige Geest had hun geest
getroffen. Maar Satan streed om de macht over hen te krijgen. Met klem vestigde hij hun aandacht op
de grieven die zij hadden verduurd ter wille van Christus. Hoe weinig had Hij hun gerechtigheid geëerd!
Hij stelde een gerechtigheid voor ogen die veel groter is, en die allen die Gods kinderen willen zijn,
moeten bezitten. Zonder aandacht te schenken aan hun vormen en plechtigheden, had Hij zondaren
aangemoedigd om rechtstreeks tot God te gaan als tot een genadig Vader, en hun behoeften bekend te
maken. Zo had Hij, naar hun mening, het priesterschap ter zijde gesteld. Hij had geweigerd de theolog ie
van de rabbijnse scholen te erkennen. Hij had de snode praktijken van de priesters aan de kaak gesteld
en had hun invloed onherstelbare schade toegebracht. Hij had de invloed van hun stelregels en
overleveringen geschaad door te verklaren dat, hoewel zij met gestrengheid de ceremoniële wet
handhaafden, zij de wet van God krachteloos maakten. Dit alles bracht Satan hun nu in gedachten.
Satan zei hun, dat, om hun gezag te handhaven, zij Jezus ter dood moesten brengen. Deze raad volgden
zij op. Het feit, dat zij de macht die zij op dat ogenblik uitoefenden, zouden kunnen verliezen, was,
naar zij meenden, voldoende reden om tot een besluit te komen. Met uitzondering van enkelen die hun
mening niet durfden uit te spreken, ontving het Sanhedrin de woorden van Kajafas alsof het de
woorden van God waren. De raad was opgelucht; de tweedracht verdween. Zij besloten Christus ter
dood te brengen bij de eerste gunstige gelegenheid. Door het bewijs voor de goddelijkheid van Jezus
349