De Wens der Eeuwen door Ellen White

verbonden werd, hem in staat zouden stellen een kracht Gods onder de mensen te worden. Christus,
Die zijn karakter doorgrondde, had hem lief. Liefde voor Christus ontwaakte in het hart van de overste;
want liefde verwekt liefde. Jezus wilde hem gaarne zien als Zijn medewerker. Hij verlangde hem aan
Zichzelf gelijk te maken, een spiegel waarin het beeld Gods zou worden weerkaatst. Hij verlangde de
uitnemendheid van zijn karakter te ontwikkelen, en het te heiligen voor de dienst van de Meester.
Indien de overste zich toen aan Christus zou hebben gegeven, zou hij in de atmosfeer van Zijn
tegenwoordigheid zijn gegroeid. Indien hij deze keus had gedaan, hoe anders zou dan zijn toekomst
zijn geweest!
”Eén ding ontbreekt u”, zei Jezus. “Indien gij volmaakt wilt zijn, ga heen, verkoop uw bezit en geef
het aan de armen, en gij zult een schat in de hemelen hebben, en kom hier, volg Mij”. Christus kende
het hart van de overste. Slechts één ding ontbrak hem, maar dat was een uiterst belangrijk
grondbeginsel. Hij had behoefte aan de liefde Gods in zijn ziel. Dit gebrek zou, indien er niet in werd
voorzien, noodlottig voor hem blijken te zijn; zijn gehele natuur zou erdoor worden verdorven. Door
daaraan toe te geven, zou zijn zelfzucht toenemen. Om de liefde van God te kunnen ontvangen, moest
zijn ontzettende zelfingenomenheid worden prijsgegeven.
Christus stelde deze man op de proef. Hij deed een beroep op hem om te kiezen tussen de hemelse
schat en wereldse grootheid. De hemelse schat was hem verzekerd, wanneer hij Christus wilde volgen.
Maar zijn eigen ik moest zich overgeven; zijn wil moest onder de heerschappij van Christus worden
geplaatst. De ware heiligheid van God werd aan de jonge overste aangeboden. Hij had het voorrecht
een zoon van God te worden, en een medeërfgenaam met Christus van de hemelse schat. Maar hij
moest het kruis opnemen, en de Heiland volgen op het pad der zelfverloochening.
De woorden van Christus tot de overste waren wel de uitnodiging: “Kiest dan heden wie gij dienen
zult”. De keuze werd aan hem overgelaten. Jezus haakte naar zijn bekering. Hij had hem de zieke plek
in zijn karakter aangetoond, en met welk een innige belangstelling zag Hij uit naar de beslissing, terwijl
de jongeman de vraag overwoog! Indien hij zou besluiten Christus te volgen, moest hij in alles Zijn
woorden gehoorzamen. Hij zou zich van zijn eerzuchtige plannen moeten afwenden. Met welk een
ernstig, angstig verlangen, met welk een zielehonger zag de Heiland de jongeman aan, hopend dat hij
aan de uitnodiging van de Geest van God gehoor zou geven!
Christus stelde de enige voorwaarde die de overste in een zodanige positie zou brengen, dat hij een
christelijk karakter zou kunnen vervolmaken. Zijn woorden waren woorden van wijsheid, hoewel ze
streng en veeleisend schenen. In het aannemen en gehoorzamen hiervan lag voor de overste de enige
hoop op redding. Zijn verheven positie en zijn bezittingen oefenden op zijn karakter een haast
onmerkbare invloed ten kwade uit. Als hij deze zou blijven koesteren, zouden ze zijn genegenheid tot
God verdringen. Weinig of veel van God terughouden betekende voor hem datgene vasthouden wat
zijn zedelijke kracht en werkzaamheid zou verminderen; want indien de dingen van deze wereld
worden gekoesterd, hoe onzeker en onwaardig ze ook mogen zijn, ze gaan ons geheel in beslag nemen.
De overste onderkende snel wat de woorden van Christus inhielden, en hij werd bedroefd. Indien hij
de waarde van de aangeboden gave had beseft, zou hij zich schielijk hebben geschaard onder de
volgelingen van Christus. Hij was een lid van de geëerbiedigde raad der Joden, en Satan verleidde hem
335