De Wens der Eeuwen door Ellen White

kennen vóórdat hij zijn geloof in daden kan omzetten, kan geen zegen van God ontvangen. Het is niet
voldoende om aan Christus te geloven; we moeten in Hem geloven. Het enige geloof dat ons zegen zal
brengen, is het geloof dat Hem aangrijpt als een persoonlijke Heiland, Zijn verdiensten ons toerekent.
Velen beschouwen het geloof als een mening. Reddend geloof is een overeenkomst, waarbij zij die
Christus aannemen, een verbond aangaan met God. Wezenlijk geloof is leven. Een levend geloof
betekent een toenemen van kracht, een vast vertrouwen, waardoor de ziel tot een overwinnende macht
wordt.
Nadat Jezus de vrouw genezen had, wenste Hij, dat zij de zegen die zij ontvangen had, erkennen zou.
De gaven die het evangelie biedt, worden niet tersluiks verkregen of in het geheim genoten. Zo doet
de Here ook een beroep op ons, Zijn goedheid te belijden: “Gij toch zijt Mijn getuigen, luidt het woord
des Heren, en Ik ben God”.
Onze belijdenis van Zijn trouw is ‘s hemels uitverkoren middel om Christus aan de wereld te openbaren.
We moeten Zijn genade zoals die bekendgemaakt werd aan de heilige mannen van ouds, erkennen;
maar datgenen wat de meeste uitwerking zal hebben, is het getuigenis van onze eigen ervaring. Wij
zijn getuigen voor God wanneer we in onszelf de werking openbaren van een macht die goddelijk is.
Ieder mens heeft een leven dat anders is dan het leven van alle andere mensen, en een ervaring die in
wezen verschilt van de hunne. God verlangt, dat onze lof tot Hem zal opstijgen, gekenmerkt door onze
eigen persoonlijkheid. Deze kostbare bekentenissen tot lof van de heerlijkheid Zijner genade, hebben,
wanneer ze ondersteund worden door een leven dat gelijk is aan het leven van Christus, een
onweerstaanbare macht die werkt tot behoud van zielen.
Toen de tien melaatsen die tot Jezus kwamen om genezen te worden, zei Hij hun, zich aan de priester
te gaan vertonen. Op weg daarheen werden ze gereinigd, maar slechts één van hen keerde terug om
Hem eer te bewijzen. De anderen gingen huns weegs en vergaten Hem Die hen genezen had. Hoevelen
doen nu nog hetzelfde! De Here is voortdurend bezig het mensdom goed te doen. Hij deelt hun
aanhoudend Zijn rijkdommen mee. Hij doet de zieken opstaan van de bedden waarop zij wegkwijnden,
Hij verlost mensen uit gevaar dat ze zelf niet zien, Hij zendt hemelse engelen uit om hen voor rampe n
te bewaren, hen te beschermen tegen “de pest die in het duister rondwaart” en tegen “het verderf dat
op de middag vernielt”, maar hun hart blijft onbewogen. Hij heeft alle rijkdom men des hemels
gegeven om hen te verlossen, en toch letten ze niet op Zijn grote liefde. Door hun ondankbaarheid
sluiten ze hun hart voor de genade van God. Evenals de heideplant op woeste grond weten ze niet
wanneer het goede komt, en hun ziel woont in de dorre plaatsen der woestijn.
Het is voor ons eigen welzijn, dat wij iedere gave van God vers in onze herinnering houden. Zo wordt
het geloof versterkt om steeds meer te vragen en te ontvangen. Er ligt een groter bemoediging voor
ons in de geringste zegening die wijzelf van God ontvangen, dan in alle verhalen die wij kunnen lezen
over het geloof en de ervaringen van anderen. De ziel die reageert op de genade van God, zal zijn als
een besproeide hof. Zijn gezondheid zal snel toenemen; zijn licht zal opgaan in de duisternis, en de
heerlijkheid des Heren zal over hem gezien worden. Laat ons dan denken aan de tedere liefde van God,
en aan de menigte van Zijn liefdevolle genadebewijzen. Laat ons, evenals het volk Israël,
gedenktekenen oprichten en daarop het dierbare verhaal schrijven van wat God voor ons gedaan heeft.
En wanneer we Zijn bemoeienissen met ons op onze pelgrimsreis onze gedachten laten passeren, laat
219