De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 10—De stem in de woestijn
Uit de getrouwen van Israël, die reeds lang hadden gewacht op de komst van de Messias, stond de
voorloper van Christus op. De bejaarde priester Zacharias en zijn vrouw Elisabeth waren “beiden
rechtvaardig voor God”, en in hun rustig heilig leven scheen het licht van het geloof als een ster in de
duisternis van die boze dagen. Aan dit godvrezende echtpaar werd een zoon beloofd, die zou “uitgaan
voor het aangezicht des Heren om Zijn wegen te bereiden”.
Zacharias woonde in “het bergland van Judea”, maar hij was naar Jeruzalem gegaan om een week lang
dienst te doen in de tempel, een dienst die ieder jaar tweemaal van de priesters van iedere afdeling
werd vereist. “En het geschiedde, toen hij de priesterdienst voor God verrichtte in de beurt zijner
afdeling, dat hij door het lot werd aangewezen, volgens de regel van de priesterdienst, om de tempel
des Heren binnen te gaan en het reukoffer te brengen.”
Hij stond voor het gouden altaar in het heilige van de tempel. De wolk van wierook steeg met de
gebeden van Israël op naar God. Plotseling -werd hij zich bewust van de aanwezigheid van een hogere
macht. Er was een “engel des Heren, staande ter rechterzijde van het reukofferaltaar”. De plaats waar
de engel stond was een aanduiding van gunst, maar Zacharias lette daar niet op. Jarenlang had hij om
de komst van de Verlosser gebeden, nu had de hemel zijn boodschapper gezonden om hem te vertellen
dat die gebeden weldra in vervulling zouden gaan; maar de genade van God scheen hem te groot om
geloofd te worden. Hij werd vervuld van vrees en zelfveroordeling.
Maar hij werd begroet met de vreugdevolle verzekering: “Wees niet bevreesd, Zacharias, want uw
gebed is verhoord, en uw vrouw Elisabeth zal u een zoon baren en gij zult hem de naam Johannes
geven. En blijdschap en vreugde zal uw deel zijn en velen zullen zich over zijn geboorte ver-blijden.
Want hij zal groot zijn voor de Here, en wijn en sterke drank zal hij niet drinken en met de Heilige
Geest zal hij vervuld worden... en velen der kinderen Israëls zal hij bekeren tot de Here hun God. En
hij zal voor Zijn aangezicht uitgaan in de geest en de kracht van Elia om de harten der vaderen te keren
tot de kinderen en de ongehoorzamen tot de gezindheid der rechtvaardigen, ten einde de Here een
weltoegerust volk te bereiden. En Zacharias zeide tot de engel: Waaraan zal ik dit weten? Want ik ben
een oud man en mijn vrouw is op hoge leeftijd gekomen.”
Zacharias wist heel goed hoe aan Abraham op hoge leeftijd een kind was gegeven, omdat hij geloofd
had, dat Hij Die hem dat beloofd had, getrouw is. Maar een ogenblik denkt de bejaarde priester aan de
zwakheid van de mensen. Hij vergeet dat God in staat is uit te voeren wat Hij beloofd heeft. Welk een
tegenstelling is er tussen dit ongeloof en het lieflijke kinderlijke geloof van Maria, de maagd uit
Nazareth, wier antwoord op de heerlijke aankondiging van de engel luidde: “Zie, de dienstmaagd des
Heren; mij geschiede naar Uw woord”!
De geboorte van een zoon aan Zacharias moest, evenals de geboorte van het kind van Abraham, en
van het kind van Maria, een grote geestelijke waarheid aan de mensen leren, een waarheid die we heel
moeilijk en traag leren en spoedig vergeten. Van onszelf zijn wij niet in staat iets goeds te doen, maar
datgene wat we niet kunnen doen, zal door de kracht van God in iedere nederige en gelovige ziel tot
47