De Wens der Eeuwen door Ellen White

Toen Jezus Zich tot de Farizeeën wendde met de vraag of het geoorloofd is op de sabbat goed te doen
of kwaad te doen, leven te redden of te doden, stelde Hij hen oog in oog met hun eigen verdorven
bedoelingen. Zij achtervolgden Zijn leven met bittere haat, terwijl Hij velen het leven redde en waar
geluk bracht. Was het beter op de sabbat te doden, zoals zij van plan waren, dan de zieken te genezen,
zoals Hij gedaan had? Was het rechtvaardiger om op Gods heilige dag misdaad in het hart te dragen
dan alle mensen lief te hebben, wat tot uitdrukking komt in weldaden?
Door de verdorde hand te genezen, veroordeelde Jezus de gewoonten van de Joden en liet het vierde
gebod in zijn waarde die God daaraan gegeven had. “Het is geoorloofd op de sabbat wèl te doen”,30
verklaarde Hij. Door de nutteloze opmerkingen van de Joden opzij te zetten, eerde Christus de sabbat,
terwijl zij die Hem aanklaagden, Gods heilige dag onteerden.
Zij die beweren, dat Christus de wet heeft afgeschaft, leren dat Hij de sabbatswet heeft overtreden en
Zijn discipelen het recht gaf om hetzelfde te doen. Aldus nemen ze in werkelijkheid hetzelfde
standpunt in als de vittende Joden. Daarmee spreken ze het getuigenis van Christus Zelf te-gen, Die
verklaarde: “Ik heb de geboden Mijns Vaders bewaard en blijf in Zijn liefde”.’ Noch de Heiland noch
Zijn volgelingen verbraken het sabbatgebod. Christus was een levend getuigenis van de wet. Geen
overtreding van de heilige voorschriften daarvan werd in Zijn leven gevonden. Terwijl Hij neerzag op
een heel volk van getuigen die een gelegenheid zochten om Hem te veroordelen, kon Hij onbetwist
zeggen: “Wie van u overtuigt Mij van zonde?”
De Heiland was niet gekomen om op te heffen wat patriarchen en profeten gesproken hadden, want
Hijzelf had gesproken door deze mensen die Hem vertegenwoordigden. Alle waarheden van Gods
Woord kwamen van Hem. Maar de kostbare edelstenen waren in een verkeerde zetting geplaatst. Hun
kostelijk licht was gebruikt om de dwaling te dienen. God verlangde, dat ze verwijderd zouden worden
uit hun zetting van dwaling en teruggebracht in het raam der waarheid. Dit werk kon alleen een
goddelijke hand volbrengen. Doordat de waarheid met dwaling was verbonden, was door de waarheid
de zaak van de vijand van God en mensen gediend. Christus was gekomen om de waarheid zó te
plaatsen, dat God daardoor verheerlijkt en het heil der mensheid erdoor bewerkt zou worden.
“De sabbat is gemaakt om de mens, en niet de mens om de sabbat”,33 zei Jezus. De inzettingen die
God gegeven heeft, zijn voor het welzijn der mensen. “Want het geschiedt alles om uwentwil.” “Hetzij
Paulus, Apollos of Cephas, hetzij wereld, leven of dood, hetzij heden of toekomst, het is alles het uwe;
doch gij zijt van Christus, en Christus is van God.”35 De Wet der Tien Geboden, waarvan de sabbat
deel uitmaakt, is door God als een zegen aan Zijn volk gegeven. “De Here”, zei Mozes, “gebood ons
al deze inzettingen te onderhouden en de Here onze God te vrezen, opdat het ons altijd wèl zou gaan
en Hij ons in het leven zou behouden”.36 En door de Psalmist werd de boodschap aan Israël gegeven:
“Dient de Here met vreugde, komt voor Zijn aangezicht met gejubel. Erkent, dat de Here God is; Hij
heeft ons gemaakt, en Hem behoren wij toe, Zijn volk, de schapen die Hij weidt. Gaat met een loflied
Zijn poorten binnen, Zijn voorhoven met lofgezang”.37 En aan “allen die de sabbat onderhouden,
zodat zij hem niet ontheiligen”, verklaart de Here: “Hen zal ik brengen naar Mijn heilige berg en Ik
zal hun vreugde bereiden in Mijn bedehuis”.
178