De Wens der Eeuwen door Ellen White

maar niemand erkende Hem, toen Hij stervend aan het kruis hing, uitgezonderd de berouwvolle rover,
die tezelfder ure werd gered.
De omstanders vernamen de woorden van de rover toen hij Jezus Here noemde. De toon waarop de
berouwvolle man sprak, trok hun aandacht. Zij, die aan de voet van het kruis over de klederen van
Christus hadden getwist en die over Zijn gewaad het lot hadden geworpen, hielden op om te luisteren.
Hun boze stemmen verstomden. Met ingehouden adem zagen zij op naar Christus, en wachtten op het
antwoord dat over die stervende lippen zou komen.
Toen Hij die veelbelovende woorden uitsprak, werd de donkere wolk die het kruis scheen te omhullen,
doorbroken door een helder, stralend licht. Over de berouwvolle rover kwam de volmaakte vrede die
het aannemen van God met zich meebrengt. Christus werd verheerlijkt in Zijn vernedering. Hij, Die
in de ogen van alle anderen overwonnen scheen, was Overwinnaar. Hij werd erkend als de Drager der
zonden. Mensen kunnen macht hebben over Zijn menselijk lichaam. Zij kunnen de heilige slapen
doorboren met de doornenkroon. Zij kunnen Hem ontdoen van Zijn gewaad en twisten over de
verdeling daarvan. Maar zij kunnen Hem niet beroven van de macht om zonden te vergeven. Door te
sterven getuigt Hij van Zijn eigen goddelijkheid en van de heerlijkheid van Zijn Vader. Zijn oor is niet
onmachtig, dat het niet zou kunnen horen, noch Zijn arm verkort, dat Hij niet zou kunnen verlossen.
Het is Zijn koninklijk recht om volkomen te behouden allen die door Hem tot God komen.
Heden zeg Ik u, gij zult met Mij in het paradijs zijn. Christus beloofde niet, dat de rover die dag nog
met Hem in het paradijs zou zijn. Hijzelf ging die dag niet naar het paradijs. Hij sliep in het graf, en
op de opstandingsmorgen zei Hij: “Ik ben nog niet opgevaren naar de Vader”. Maar op de dag van de
kruisiging, de dag van schijnbare nederlaag en duisternis, werd de belofte gegeven. “Heden”, terwijl
Hij als een boosdoener aan het kruis sterft, verzekert Christus de arme zondaar: “Gij zult met Mij in
het paradijs zijn”.
De rovers die met Jezus gekruisigd werden, hingen “aan weerszijden één, en Jezus in het midden”.36
Dit was gebeurd op aanwijzing van de priesters en oversten. De plaats van Christus tussen de rovers
moest aanduiden, dat Hij de grootste misdadiger van de drie was. Op deze wijze ging de Schrift in
vervulling: Hij werd “onder de overtreders geteld”. Maar de priesters zagen niet de volle betekenis van
hun daad. Zoals Jezus, gekruisigd met de rovers, “in het midden” werd geplaatst, zo werd ook Zijn
kruis geplaatst in het midden van een in zonde verkerende wereld. En de woorden van vergeving die
tot de berouwvolle rover werden gesproken, ontstaken licht dat zal schijnen tot aan de uitersten der
aarde.
Met grote verwondering zagen de engelen de oneindige liefde van Jezus, Die, terwijl Hij naar lichaam
en geest de hevigste pijn leed, alleen aan anderen dacht, en de berouwvolle ziel aanmoedigde om te
geloven. In Zijn vernedering sprak Hij als een profeet tot de dochters van Jeruzalem; als een priester
en advocaat pleitte Hij bij de Vader om vergiffenis voor Zijn moordenaars; als een liefdevolle Heiland
had Hij de zonden van een berouwvolle rover vergeven.
Terwijl de ogen van Jezus over de menigte rondom Hem gleden, hield één gestalte Zijn aandacht
gevangen. Aan de voet van het kruis stond Zijn moeder, gesteund door de discipel Johannes. Zij kon
490