De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 79—”Het is volbracht!”
Christus legde Zijn leven niet af voordat Hij het werk waartoe Hij was gekomen, volbracht had, en
met Zijn laatste ademtocht riep Hij uit: “Het is volbracht!” De strijd was gewonnen. Zijn rechterhand
en Zijn heilige arm hadden Hem de zege gegeven. Als Overwinnaar plaatste Hij Zijn vaandel op de
eeuwige hoogten. Was er geen vreugde onder de engelen? De gehele hemel triomfeerde over de
overwinning van de Heiland. Satan was verslagen, en wist dat zijn rijk verloren was.
Voor de engelen en de niet-gevallen werelden had de roep: “Het is volbracht!”, een diepe betekenis.
Voor hen was evenzeer als voor ons het grote verlossingswerk tot stand gebracht. Zij delen met ons in
de vruchten van de overwinning van Christus. Eerst bij de dood van Christus werd het karakter van
Satan duidelijk geopenbaard aan de engelen en aan de nietgevallen werelden. De aartsafvallige had
zichzelf zó in bedrog gehuld, dat zelfs heilige wezens zijn beginselen niet hadden begrepen. Zij hadden
de aard van zijn opstandigheid niet duidelijk gezien.
Het was een wezen met wonderlijke macht en heerlijkheid, dat zichzelf tegenover God had geplaatst.
Van Lucifer zegt de Here: “Volmaakt zijt gij van gestalte, vol van wijsheid, volkomen schoon”. Lucifer
was de overdekkende cherub geweest. Hij stond in het licht van Gods tegenwoordigheid. Hij was de
hoogste van alle geschapen wezens geweest en was de eerste bij het openbaren van Gods bedoelingen
aan het heelal. Na zijn zondeval was zijn macht om te bedriegen des te misleidender en het onthullen
van zijn karakter des te moeilijker, door de verheven positie die hij bij de Vader had bekleed.
God had Satan en zijn aanhangers zo gemakkelijk kunnen vernietigen als iemand die een kiezelsteen
op de aarde werpt; Hij deed dit echter niet. Opstandigheid zou niet overwonnen worden door geweld.
Dwingende kracht vinden we alleen in de heerschappij van Satan. De beginselen des Heren zijn niet
van dien aard. Zijn gezag berust op goedheid, genade en liefde; en het uitdragen van deze beginselen
is het middel dat dient te worden gebruikt. Gods heerschapij is zedelijk, en waarheid en liefde zullen
de overwinnende kracht zijn.
Het was Gods bedoeling om de dingen te stellen op een eeuwige basis van veiligheid, en in de raad
des hemels werd besloten, dat aan Satan de tijd moest worden gegeven om de beginselen te
ontwikkelen die de grondslag vormden van zijn regering. Hij had beweerd, dat deze beginselen beter
waren dan Gods beginselen. Nu werd er tijd aan de uitwerking van Satans beginselen gegeven, opdat
die door het hemelse heelal zouden worden gezien.
Satan bracht de mens tot zonde, en het verlossingsplan werd in werking gesteld. Gedurende
vierduizend jaar werkte Christus voor de verheffing van de mensen, en Satan voor hun ondergang en
verlaging. En het hemels heelal aanschouwde dit alles.
Toen Jezus in de wereld kwam, werd de macht van Satan tegen Hem gericht. Vanaf het ogenblik dat
Hij als Kindeke in Bethlehem verscheen, werkte de verrader om Zijn ondergang te bewerken. Op alle
mogelijke manieren zocht hij te verhinderen dat Jezus een volmaakte jeugd ontwikkelde, een
onbevlekte volwassenheid, een heilig dienstwerk en een vlekkeloos offer. Maar hij werd verslagen.
Hij kon Jezus niet tot zonde verleiden. Hij kon Hem niet ontmoedigen of Hem afhouden van het werk
495