De Wens der Eeuwen door Ellen White

onderzochten zij de profetieën, en zij geraakten er steeds dieper van overtuigd, dat zij door God werden
geleid. Terwijl ze de ster als een uiterlijk teken voor zich hadden, hadden ze ook het innerlijke bewijs
van de Heilige Geest, Die op hun harten inwerkte en hen met hoop vervulde. Het was weliswaar een
lange, doch vreugdevolle reis.
Wanneer zij het land Israël hebben bereikt en, met Jeruzalem in zicht, de Olijfberg afdalen, zie, de ster
die hen de gehele weg geleid heeft, blijft boven de tempel staan en verdwijnt na verloop van tijd uit
hun gezichtsveld. Haastig gaan ze verder, in het volste vertrouwen dat de geboorte van de Messias het
vreugdevolle onderwerp van ieder gesprek zal zijn. Maar tevergeefs vragen zij om inlichtingen. Zij
gaan de Heilige Stad binnen en begeven zich naar de tempel. Tot hun verbazing vinden ze niemand
die iets van de nieuwgeboren Koning schijnt af te weten. Hun vragen brengen geen uitingen van
vreugde teweeg, maar eerder verwondering en angst, met verachting vermengd.
De priesters kunnen alleen overleveringen navertellen. Zij verheerlijken hun eigen godsdienst en
vroomheid, terwijl ze de Grieken en Romeinen voor heidenen en nog groter zondaren dan anderen
uitmaken. De wijzen zijn geen afgodendienaars, en in de ogen van God staan ze veel hoger dan deze
mensen die belijden dat ze Hem aanbidden; toch worden ze door de Joden als heidenen beschouwd.
Zelfs bij diegenen die ertoe zijn aangewezen om de heilige godsspraken te bewaren, verwekken hun
verlangende vragen geen enkele zweem van sympathie.
Het gerucht van de komst van de magiërs verspreidde zich snel door geheel Jeruzalem. Hun vreemde
boodschap veroorzaakte onder de mensen een opwinding, die tot het paleis van koning Herodes
doordrong. De sluwe Edomiet werd woedend toen hij over een mogelijke rivaal hoorde. Talloze
moorden hadden zijn weg naar de troon bevlekt. Daar hij van vreemde afkomst was, werd hij gehaat
door de mensen over wie hij heerste. Zijn enige zekerheid was de gunst van Rome. Maar deze nieuwe
Vorst kon Zich op iets hogers beroepen om aanspraak te maken op de troon. Hij was voor het
koningschap geboren.0.
Herodes verdacht de priesters ervan dat ze samenspanden met de vreemdelingen om een volksopstand
te verwekken en hem van de troon te stoten. Hij verborg zijn wantrouwen evenwel, daar hij
vastbesloten was hun plannen door zijn grote slimheid te doen mislukken. Hij riep de overpriesters en
schriftgeleerden bij zich en vroeg hun wat hun heilige boeken leerden over de plaats waar de Messias
zou worden geboren.
Deze vraag uit de mond van een man die zich op onrechtmatige wijze meester had gemaakt van de
troon, en die op verzoek van vreemdelingen werd gesteld, stak de trots van de Joodse leraars. De
onverschilligheid waarmee ze zich tot de profetische rollen wendden, maakte de jaloerse tiran woedend.
Hij dacht dat ze trachtten te verbergen, wat ze van deze zaak wisten. Met een gezag dat zij niet durfden
weerstaan, gaf hij hun bevel dat ze een nauwkeurig onderzoek moesten instellen, en hem dan moesten
vertellen welke de geboorteplaats van hun verwachte Koning zou zijn. “Zij zeiden tot hem: Te
Bethlehem in Judea, want aldus staat geschreven door de profeet:
En gij, Bethlehem, land van Juda, zijt geenszins de minste onder de leiders van Juda, want uit u zal
een leidsman voortkomen die Mijn volk Israël weiden zal”.
26