De Wens der Eeuwen door Ellen White

wijnstok zien. Hij vestigt de aandacht van de discipelen daarop en gebruikt deze wijnstok als een
symbool.
Ik ben de Ware Wijnstok”, zegt Hij. In plaats van een sierlijke palm te kiezen, een trotse ceder of een
sterke eik, neemt Jezus de wijnstok met zijn ranken die zich vastgrijpen, als een beeld van Hemzelf.
De palmboom, de ceder en de eik staan op zichzelf. Zij hebben geen steunpunt nodig. Maar de wijnstok
slingert zich om het latwerk en klimt zo hemelwaarts. Zo was ook Christus in Zijn menselijkheid
afhankelijk van de goddelijke kracht. “Ik kan van Mijzelf niets doen”, had Hij verklaard.
”Ik ben de Ware Wijnstok”. De Joden hadden de wijnstok altijd beschouwd als de edelste plant, en
een voorbeeld van alles wat krachtig, voortreffelijk en vruchtdragend was. Israël was voorgesteld als
een wijnstok die God had geplant in het Beloofde Land. De Joden baseerden hun hoop op behoud, op
het feit van hun verwantschap met Israël. Maar Jezus zegt: Ik ben de Ware Wijnstok. Denk niet, dat
door met Israël te zijn verbonden, gij deel zult krijgen aan het leven Gods, en erfgenamen zult zijn van
Zijn belofte. Alleen door Mij kan het geestelijk leven worden ontvangen.
”Ik ben de Ware Wijnstok en Mijn Vader is de Landman”. Op de heuvels van Palestina had onze
hemelse Vader deze goede Wijnstok geplant, en Hijzelf was de Landman. Velen werden door de
schoonheid van deze Wijnstok aangetrokken, en verklaarden, dat Hij van hemelse oorsprong moest
zijn. Maar in de ogen van de leiders van Israël was het een takje opgeschoten uit dorre aarde. Zij namen
de plant en vernielden ze en vertrapten ze onder hun onheilige voeten. Zij meenden, dat zij die
voorgoed vernietigden. Maar de hemelse Landman verloor Zijn plant geen ogenblik uit het oog. Toen
de mensen dachten, dat zij ze hadden gedood, nam Hij ze op, en plantte ze opnieuw, nu aan de andere
zijde van de muur. De Wijnstok zou niet langer zichtbaar zijn. Hij was verborgen voor de ruwe
aanvallen van mensen. Maar de ranken van de Wijnstok hingen over de muur. Zij moesten de Wijnstok
vertegenwoordigen. Door deze konden de enten nog met de Wijnstok verbonden worden. Van de
ranken plukte men de vruchten. Er is een oogst geweest die door de voorbijgangers is geplukt.
”Ik ben de Wijnstok, gij zijt de ranken”, zei Christus tot Zijn discipelen. Hoewel Hij weldra van hen
zou worden weggenomen, zou de geestelijke verbinding met Hem onveranderd blijven. De verbinding
van de rank met de wijnstok, zei Hij, stelt de verhouding voor die gij met Mij moet hebben. De loot
wordt geënt op de levende wijnstok, en draad voor draad, ader voor ader vergroeit hij met de wijnstok.
Het leven van de wijnstok wordt het leven van de rank. Zo ontvangt de ziel die dood is door
overtredingen en zonden, leven door de verbinding met Christus. Door geloof in Hem als een
persoonlijke Verlosser wordt de verbinding tot stand gebracht. De zondaar verbindt zijn zwakheid met
de kracht van Christus, zijn leegte met de volheid van Christus, zijn zwakheid met de blijvende macht
van Christus. Dan heeft hij het gevoelen van Christus in zich. De menselijke natuur van Christus heeft
onze menselijke natuur geraakt, en onze menselijke natuur is in aanraking gekomen met het goddelijke.
Op deze wijze krijgt de mens, door de werking van de Heilige Geest, deel aan de goddelijke natuur.
Hij wordt aangenomen in de Geliefde.
Deze verbinding met Christus moet, wanneer ze eenmaal tot stand is gekomen, onderhouden worden.
Christus zei: “Blijft in Mij, gelijk Ik in u. Evenals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij
niet aan de wijnstok blijft, zo ook gij niet, indien gij in Mij niet blijft”. Dit is geen toevallige aanraking,
geen verbinding voor af en toe. De rank wordt een deel van de levende wijnstok. Het meedelen van
439