Richtlijn: Mammacarcinoom (2.0) - Kwaliteitskoepel

er zo weinig patiënten behandeld in studies waarin tamoxifen werd gegeven in beide armen dat nog geen
uitspraak gedaan kan worden over de mate van voordeel door toevoegen van een LHRH-agonist in deze
context. Tevens moet in ogenschouw genomen worden dat in de meeste studies CMF chemotherapie werd
gegeven, een regime waarbij bij een hoog percentage van de vrouwen (toenemend met de leeftijd) een
amenorroe optrad, waardoor het effect van de toegevoegde LHRH-agonist kan zijn beïnvloed.
Tamoxifen
Literatuurbespreking:
In de meta-analyse van de EBCTCG gepubliceerd in 2005 bleek dat 1-2 jaar behandeling met tamoxifen in
vergelijking met geen behandeling een voordeel opleverde met een hazard ratio van 0,79 (SE=0,02) wat
betreft locoregionale controle (5,8% recidieven per jaar vs. 7,1%). Na 5 jaar behandeling met tamoxifen
waren deze resultaten nog meer uitgesproken: HR 0,69 (SE=0,03) dat wil zeggen recidieven in de
tamoxifen groepen 3,2% vs. 4,5% in de controles.
Voor de totale overleving zijn deze cijfers vergelijkbaar. Na 1-2 jaar behandeling is de sterfte in de
tamoxifengroep lager dan in de controlegroepen (33,6% vs. 37,7%; HR 0,85 (SE=0,02). Bij behandeling
met 5 jaar tamoxifen zijn de resultaten gunstiger. De hazard ratio ten faveure van tamoxifen is hierbij 0,76
(SE=0,03). Ook zijn er nu vijftienjaarsresultaten beschikbaar gekomen. In de tamoxifengroepen was het
recidiefpercentage na 15 jaar 33,2%, terwijl dit in de controlegroepen 45,0% was voor vrouwen met
oestrogeenreceptor positieve tumoren (p