Richtlijn: Mammacarcinoom (2.0) - Kwaliteitskoepel

meegenomen; indien de positieve controle negatief is of zwakker dan gebruikelijk, dient de kleuring
herhaald te worden. Indien de 1+ of negatieve controle te sterk aankleuren moet de kleuring
eveneens herhaald worden.
• er moet worden deelgenomen aan externe audits om een voldoende kwaliteit van de
kleuringstechniek aan te tonen; de SKML, NordiQC, en de UK-Neqas verzorgen hiervoor
rondzendingen.
Amplificatietest HER2
Aangezien een deel van de tumoren met een 2+ kleuringsresultaat toch geamplificeerd is, moet bij 2+ een
amplificatie test uitgevoerd worden. Hiervoor zijn de internationaal geaccepteerde methodes fluorescente
in situ hybridisatie (FISH), chromogene in situ hybridisatie (CISH) en een op zilver gebaseerde in situ
hybridisatie (SISH). Sommige laboratoria gebruiken de Nederlandse MLPA (PCR gebaseerde) techniek.
Bij sommige in situ kits wordt ook chromosoom 17 centromeer probe gebruikt waarvan het nut inmiddels
ter discussie staat. Deze dual color ISH wordt als volgt gescoord:
• Ratio HER2/centromeer chromosoom 17 < 1,8: geen HER2 amplificatie
• Ratio HER2/centromeer chromosoom 17 > 2,2: wel HER2 amplificatie
• Ratio HER2/centromeer chromosoom 17 1,8-2,2: inconclusief voor HER2 amplificatie (dan
herhalen met andere test)
Indien in situ hybridisatie wordt gedaan zonder een centromeer probe (bijv. CISH), is de cut-off voor HER2
low level en high level amplificatie >6 respectievelijk >10 kopieën van het HER2 gen of clusters.
Stadiëring d.m.v. SWK-procedure en/of OKD
Aanbevelingen:
SWK’s moeten op tenminste 3 niveaus worden onderzocht op de aanwezigheid van tumorcellen, indien
morfologisch negatief ook met behulp van keratine kleuringen.
SWK en OKD worden vastgelegd volgens de TNM classificatie, 7e editie (bijlage 2).
De status van de okseltopklier moet apart worden vermeld.
Massale extranodale groei moet worden vermeld.
Literatuurbespreking:
In het verleden was de OKD een vast onderdeel van de behandeling van operabel invasief
mammacarcinoom. De okselklierstatus is een belangrijke prognostische indicator en was van belang in de
keuze voor het geven van adjuvante systemische therapie. Daarnaast vormde de dissectie een deel van de
lokale therapie. Bij de SWK-procedure worden selectief één of meer klieren uitgenomen die als eerste de
lymfafvloed van de tumor draineren. De SWK-status voorspelt de kans op verdere okselkliermetastasering
en bepaalt daarmee de indicatie voor okselklierdissectie.
Gezien het belang van de SWK-status bij de beslissing de oksel wel of niet te behandelen, worden deze
klieren uitvoeriger dan gebruikelijk onderzocht, waarbij gebruik wordt gemaakt van sprongseries en
immunohistochemie. In de verschillende series over resultaten van SWK onderzoek zijn er grote
verschillen in de bewerking, met name in het aantal niveaus en de afstand er tussen. Het is duidelijk dat er
een directe relatie is tussen de kans tumor in de SWK aan te treffen en de uitgebreidheid van onderzoek.
Er moet daarbij een keuze gemaakt worden tussen algemene uitvoerbaarheid en effectiviteit van de SWK
bewerking.
Vriescoupe onderzoek SWK
Desgewenst kan vriescoupe onderzoek plaatsvinden, waarbij de SWK voorzichtig dient te worden
aangesneden (ter voorkoming van materiaalverlies) totdat een gehele centrale doorsnede verkregen is. De
sensitiviteit van de vriescoupe is circa 75% bij een specificiteit van vrijwel 100% [Jensen, 2010; Tille, 2009].
Bewerking SWK
Richtlijn: Mammacarcinoom (2.0)
03/27/2012 Mammacarcinoom (2.0) 94