Richtlijn: Mammacarcinoom (2.0) - Kwaliteitskoepel
Richtlijn: Mammacarcinoom (2.0) - Kwaliteitskoepel
Richtlijn: Mammacarcinoom (2.0) - Kwaliteitskoepel
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Diagnostiek<br />
Aanbevelingen:<br />
Neoadjuvante systemische therapie is geïndiceerd bij locoregionaal uitgebreid mammacarcinoom (stadium<br />
III).<br />
Neoadjuvante systemische therapie kan ook worden overwogen bij stadium II mammatumoren waarbij er<br />
ten tijde van diagnose al een indicatie bestaat voor systemische therapie en waarbij tumorverkleining is<br />
gewenst in verband met voorkeur voor MST.<br />
Randvoorwaarden voor start van neoadjuvante therapie<br />
Algemeen<br />
• overleg in het MDO<br />
• cTNM en behandelplan in het MDO vastleggen<br />
• voor start van de chemotherapie klinische beoordeling chirurg, radiotherapeut en oncoloog<br />
Diagnostiek mamma<br />
• histologisch biopt: bepalen van tumorgraad, hormoonreceptoren en HER2 amplificatie<br />
• nauwkeurig vastleggen van de initiële tumorgrootte en uitbreiding door middel van MRI (tenzij goed<br />
met mammografie en echografie te bepalen)<br />
• cT4 tumoren fotograferen om uitbreiding in de huid vast te leggen<br />
• onafhankelijk van de keuze mastectomie of MST een radio-opaque marker plaatsen<br />
Diagnostiek regionaal<br />
• okselklierstatus klinisch en echografisch vastleggen<br />
• indien cN1-3: cytologisch bevestigen<br />
• indien cN0: SWK-procedure bij voorkeur vóór neoadjuvante behandeling<br />
Screening op afstandsmetastasen<br />
<strong>Richtlijn</strong>: <strong>Mammacarcinoom</strong> (<strong>2.0</strong>)<br />
• geïndiceerd bij stadium III mammacarcinoom<br />
• overwegen bij stadium II klinisch N+ mammacarcinoom<br />
Literatuurbespreking:<br />
Voor de eerste behandeling moet iedere patiënt met een mammacarcinoom in een Multi Disciplinair<br />
Overleg (MDO) worden besproken. Indien daarbij wordt geadviseerd tot neoadjuvante chemotherapie<br />
worden hogere eisen aan de diagnostiek vóór behandeling gesteld dan wanneer geadviseerd wordt tot<br />
primaire operatie. Na een primaire operatie volgen tumortype, grootte, graad, hormoongevoeligheid, HER2<br />
amplificatie, angioinvasie, radicaliteit van resectie en lymfklierpositiviteit uit de histologische diagnostiek<br />
van de operatiepreparaten (mastectomie of lumpectomie en SWK of OKD). Na neoadjuvante therapie kan<br />
een deel van deze informatie verloren gaan. Daarom moet vóór de behandeling een histologische<br />
diagnose gesteld worden met een dikke naaldbiopsie, waarbij ook de hormoonreceptoren, HER2-receptor<br />
en andere prognostische kenmerken kunnen worden geanalyseerd. De plaats, grootte en uitbreiding van<br />
de lokale tumor moet nauwkeurig worden vastgelegd, ook klinisch fotografisch, alsmede de eventuele<br />
aanwezigheid van additionele tumorhaarden. Dit kan het beste met MRI, tenzij dit betrouwbaar met<br />
mammografie en/of echografie is vast te stellen [Berg, 2004; Deurloo, 2005; Sardanelli, 2004]. De<br />
locoregionale behandelaren (chirurg, radiotherapeut en oncoloog) dienen vóór de behandeling begint de<br />
klinische uitgangssituatie te hebben gezien en bij voorkeur fotografisch hebben vastgelegd, om klinische<br />
respons adequaat te kunnen bepalen. Aangezien een (klinisch) complete remissie kan ontstaan moet<br />
voorafgaande aan de neoadjuvante behandeling de plaats van de tumor gemarkeerd worden met radio<br />
opaque markers, dit is zowel voor de chirurg als voor de patholoog van nut [Nadeem 2005, Oh 2007].<br />
Ook een goede klinische en radiologische vaststelling van de okselklierstatus, inclusief het niveau en het<br />
03/27/2012 <strong>Mammacarcinoom</strong> (<strong>2.0</strong>) 125
Change language